Nu het plaatsje Moerdijk in de Zuid-Hollandse Drechtstreek is opgeschrikt door een industriële ramp vallen de schellen van de burger-ogen. Ineens wordt het algemene publiek weer eens gewezen op de risico’s die samenhangen met een hoog getechnologiseerde industrie samenleving van een schaal die wij in het dagelijkse leven normaal vinden. Een goede verstaander wist het al lang. We leven hier op een chemisch kruitvat van bijbelse proporties.
We hebben eerder gezien hoe een gifwolk een heel dorp levenloos heeft gemaakt. Dat was in het Indiase Bhopal, dus lekker ver weg voor onze veiligheidsbeleving. Het is ook ongeveer 26 jaar geleden. Ik was het al bijna vergeten… totdat Moerdijk de lucht in ging. Het is bijna zielig om te zien hoe de partijen in de media nu over elkaar heen buitelen om duidelijkheid te krijgen, te geven of juist weg te nemen, over wat er nu eigenlijk aan gevaarlijke stoffen in de omgeving terecht is gekomen. Afgemeten aan de lichamelijke klachten van hulpverleners, omwonenden en ook het vee in de stallen zal het niet fris geweest zijn. Maar wie had dat ook kunnen verwachten?
Het is naïef om te denken dat er een brand bij een chemisch bedrijf kan uitbreken zonder dat daar iets gevaarlijks bij vrijkomt. We zien nu ook hoe ingewikkeld het wordt om het vervuilde bluswater af te voeren. Wat gaan ze daar eigenlijk mee doen? En wat de luchtmetingen betreft: veel heb je daar niet aan want lucht laat zich nauwelijks meten. Het is goed om Perrow nog eens te lezen. Alleen zo worden we ons echt bewust van de gevaren om ons heen…
