Alle energiedragers gebaseerd op fossiele CO2 zouden in de grond moeten blijven zitten. Dat is wat we nu ondertussen wereldwijd accepteren – op een handvol idiote ontkenners na – als enige nog reddende factor tegen de definitieve en catastrofale opwarming van de planeet. Helaas is het een inzicht dat nog niet heeft gezorgd voor een snelle en door overheden gestimuleerde omschakeling naar een wereldwijd, duurzaam energiebeleid. Dat laatste wordt in de weg gelegen door een hausse aan lobbyisten, olieproducenten en afgeleide industrie, die vooral verder willen op de huidige, korte-termijn-winst-weg en die het overleven van onze (klein)kinderen moedwillig worst zal zijn, evenals het feit dat letterlijk miljoenen mensen de prijs gaan betalen voor hun kortzichtigheid. De hotemetoten van de industrie en het neoliberale kapitalisme zijn nu eenmaal intrinsiek slecht en kortzichtig. Daar doen we helemaal niets aan, anders dan misschien de verlossing die de Romanovs uit hun autocratisch bestaan is geboden.
Dat laatste is wellicht wat radicaal, maar ik geloof er ondertussen niet meer in dat het anders kan. Het lijkt er op dat een globale, door duurzaamheid en overlevingsdrang gedreven revolutie, die afrekent met de slopers van deze planeet, de enige manier is om de leefbaarheid van de wereld op de lange termijn te garanderen. Het wordt een kwestie van volksgeweld tegen de arrogante industriëlen en rijken. En ik weet zeker dat daarbij slachtoffers gaan vallen onder de mensen die nu denken onaantastbaar te zijn.
Ondertussen heeft Obama zijn veto uitgesproken over de aanleg van een zinloze oliepijpleiding, waardoor olie uit de teerzanden van Canada naar het zuiden van de V.S. gepompt had moeten worden. Dat is goed nieuws, maar we weten ook dat het volgende regime aldaar deze beslissing zal omkeren. Fysiek verzet tegen de pijpleiding van de mensen door wiens achtertuin dat ding gaat lopen is dan nog de enige manier om dat misbaksel tegen te gaan. Gelukkig wordt ook dat verzet steeds sterker en het is de voorbode van iets van een geheel andere orde: het gewapende verzet tegen hen die onze leefomgeving vervuilen. Het is nog niet zo ver, maar het gaat een keer komen, dat weet ik zeker.
Als doekje voor het CO2 bloeden gaat Shell dat spul in Canada nu de grond in pompen. Op zich geen slecht idee, ware het niet dat het enorm kostbaar is en ook nog eens gesubsidieerd wordt. Het geld dat daarmee gemoeid is zou misschien beter in echte duurzame investeringen gestoken kunnen worden, want we moeten een keer echt van die fossiele rotzooi af. Anderzijds zijn er ook industrieën die geen fossiele brandstof maken maar het nog wel gebruiken en die een goedwerkende terugpomp-techniek hard nodig zullen hebben. De investering op zich is dus niet verkeerd, alleen de allocatie is slecht gekozen.
Bij de seks spreek je van “alignment” als je de participerende partners optimaal wilt laten profiteren van de actie. Zoiets bestaat ook in de economische wereld. Het is alleen nog geen gewoonte om daarbij de belangen van het milieu of de lokale bevolking te wegen, maar dat zal onder druk van de dreiging met geweld – of welwillende lokale rechters – wel gaan gebeuren. Oog voor duurzaamheid is net zo redelijk als het algemene stemrecht; ook dat is eerst door en na een lange strijd tegen de gevestigde orde gewonnen.
