Gisteren zag ik een aflevering van de serie “Quarks & Co” over het klimaatgedoe en de klimaattop in Parijs die er aan zit te komen. De thema-uitzending van dit televisiejuweeltje was weer eens voortreffelijk. De tekenen zijn echter voorzichtig pessimistisch, alhoewel ik sinds gisteren de indruk kreeg dat de grootste vervuiler van deze planeet zich langzaamaan begint te gedragen; of dat in ieder geval zou willen. President Obama heeft in de pers namelijk toegegeven dat de V.S. verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de huidige CO2 uitstoot, evenals voor de massale emissies in het verleden, die – zo stelt hij nu onomwonden – ervoor gezorgd hebben dat ons klimaat aan het opwarmen is. “De V.S. hebben een verantwoordelijkheid in de oplossing van dat probleem en die gaan zij nemen” – aldus Barack Obama.
Het is goed dat hij dit allemaal zegt maar helaas is de kans groot dat de kaarten weer worden gedraaid zodra de Republikeinen aan de macht komen. Geen van de GOP-kandidaten heeft Global Warming op de agenda staan en waarschijnlijk horen ze allemaal tot de 70% klimaatsceptici die deze partij van idioten en criminelen telt. In de V.S. gelooft 50% van de totale bevolking er niet in dat wij als mens de oorzaak zijn van de opwarming van onze planeet. Het laat zien hoe onnozel deze mensen zijn en hoe goed gemanipuleerd ook, door een politiek-industrieel complex met een geheel eigen agenda die recht tegen het belang van de mensheid ingaat. Wie wil weten hoe dat in zijn werk gaat leest “Merchants of Doubt” (2010) door Naomi Oreskes & Erik M. Conway. Je haren gaan ervan overeind staan, maar je snapt wel gelijk hoe het kan dat Republikeinse parlementariërs met droge ogen kunnen stellen dat het klimaatprobleem “de grootste fraude in de geschiedenis van de moderne wetenschap is.” Ik hoorde het gisteren een van die mensen schaamteloos zeggen, op televisie, daarmee bewijzend dat domheid en slechtheid zeer dicht bij elkaar liggen. Voormalig president Bush deed nog even gezellig mee met de opmerking dat het Verdrag van Kyoto, waarin vergaande CO2 reductie is vastgelegd, “uit is gegaan van onderzoek waarin grote fouten zijn gemaakt”; waarna hij ratificering van het verdrag voor altijd de nek omdraaide.
Nu was Bush een instrument van de destructieve-extractie-kapitalisten, dus erg verbazingwekkend is zijn positie niet. Het is alleen zo jammer dat deze groep samenvalt met een misdadig clubje rijken, dat buiten de democratische wegen om – en tegen beter weten van de hele wereld in – met alle macht zorgt voor haar eigen hachje, dat afhankelijk is van sterk vervuilende industrie, grote (verkapte) staatssubsidies, vergaande ongelijkheid tussen sociale strata en toegang tot de macht via allerlei achterdeuren. Het is daarom niet te verwachten dat de belofte van Obama ooit zal worden ingelost. We kunnen hooguit hopen dat de rijke, slechte mensen in Amerika een keer zelf het slachtoffer worden van hun destructie en niet de onderlaag van de bevolking zoals nu meestal het geval is.
Voor ons Nederlanders gloort er hoop. Ik zie in mijn krant de kop “Samsom en Klaver schrijven nationale klimaatwet in aanloop naar klimaattop Parijs”. Het is een prachtig signaal naar de rest van de wereld en naar de Nederlandse generaties die na ons komen. Zo’n wet hebben ze in Engeland ook en daar lijkt hij te werken. Dat land gaat op redelijk korte termijn al haar kolencentrales dichtgooien. En liet Duitsland, kolenland bij uitstek, dat laatst ook niet ergens doorschemeren? Die Duitsers zijn echt serieus wat het klimaat betreft en voeren al decennia lang de innovaties op duurzaamheidsgebied aan. Dit laatste heeft bij de kolenstokende energieproducenten zelfs geleid tot het inzicht dat ze diep in de problemen zitten met hun obsolete investeringen. Gaat Nederland zich bij monde van Samson en Klaver bij deze trend aansluiten, ondanks verzet van onze eigen Republikeinen a.k.a. de VVD? Een kleine meerderheid in de Tweede Kamer zegt van wel.
Voor het welslagen van Parijs hebben we alle landen nodig die niet U.S.A. heten, want daar zal de rest van deze eeuw niets goeds vandaan komen. Daar wordt zelfs niet begrepen dat het CO2-vrij maken van de wereldeconomie geld opbrengt in plaats van geld kost. Maar zo is het nu eenmaal. Wellicht schuilt er nog enige hoop in het vooruitzicht dat de economische slagkracht van de V.S. relatief sterk zal afnemen in relatie tot de rest van de wereld, wat zich zal vertalen in volgerschap in plaats van leiderschap, iets waarvoor ze in dat land van grote ego’s en ijdelheid volgens mij allergisch zijn. En ze zullen worden uitgelachen door de rest van de wereld, maar dat helpt ons niet. Dat is al heel lang het geval en het feit dat de V.S. door vrijwel iedereen worden geridiculiseerd heeft nog nooit voor verandering gezorgd.
