Ik wik en weeg wel eens wat af, zo af en toe. Al enige tijd heb ik het idee aan het einde van mijn topics te zijn wat dit aanteken-dingetje betreft. Dat is ook wel logisch na zoveel jaren. Op een gegeven moment heb je het meeste wel een keer gezegd en kom je in rustiger vaarwater; hoe fervent je als aantekenaar ook bent. Maar vandaag gebeurt er weer wat. Mijn blik glijdt langs al die headlines in de krant en er valt me iets op: namelijk hoe vaak de doorsnee burger eigenlijk door zijn eigen staat genaaid wordt. Het zal best normaal zijn en waarschijnlijk valt er niet anders te regeren. Er is echter een bandbreedte wat mij betreft, waartussen het staatsbeleid zich moet bewegen, want anders is het niet leuk meer.
De trieste oogst van vandaag: Turkije kortwiekt de kritische media vlak voor de verkiezingen om de positie van Erdogan te versterken; in Turkmenistan worden 50.000 mensen van hun woonplek (en uit hun bestaan, zonder enige compensatie) verdreven om ruimte te maken voor een internationaal sportevenement. Saoedi Arabië straft kritische bloggers met 1000 stokslagen en een buitenlander met twee flesjes wijn in zijn auto krijgt een vergelijkbare straf opgelegd. Ondertussen wordt een van hun prinsen in Libanon gesnapt terwijl hij twee ton speedpillen aan boord van zijn privévliegtuig probeert te hijsen. De Chinezen trekken hun mensenrechtenbeleid en Internetcensuur steeds strakker aan, de verkeerde richting op maar de corruptie van officials krijgen ze niet onder controle. Er is een enorme hausse aan vluchtelingen uit het zuidoosten in of op weg naar Europa, omdat ze in hun eigen land geen veiligheid vinden. In Amerika krijgt de overheid steeds meer vat op de privé-data van haar burgers en weigert ze tegelijkertijd de natie te beschermen tegen gewapende idioten. En in Rusland is de staat gekaapt door een clubje kleptomanen onder leiding van een bandiet met tsaristische pretenties, dat het land en alles binnen haar grenzen als privévermogensbron ziet. Ik zou nog wel even kunnen doorgaan, maar laat ik mezelf dat niet aandoen.
En toen was er deze aantekening, want in verband met de laatste issue is als curiositeit te melden dat de oude tsaar Alexander III (1845–1894) van Rusland uit een Petersburgs knollenveld wordt opgegraven om DNA van hem te lichten. Dat kan vervolgens worden gebruikt om de identiteit van twee van zijn kleinkinderen definitief vast te stellen. Die moeten worden bijgezet bij hun onfortuinlijke vader Nicolaas II, die samen met zijn familie door de Russische Revolutie werd geëlimineerd. De kerk wil daarom zeker weten dat het om Aleksej en Maria Romanov gaat, want het Romanov-graf mag niet door vreemde overblijfselen bezoedeld worden.
De revolutionaire executie vond niet voor niets plaats. De tsarenfamilie en hun adellijke elite persten het land en hun inwoners uit, exclusief ter meerdere eer, glorie en rijkdom van zichzelf. Het waren in die zin echte pre-Poetins, alhoewel ik dat natuurlijk beter precies andersom kan zeggen: Poetin wordt steeds meer een echte tsaar. Hij zal ook op ongeveer dezelfde manier moeten worden verwijderd uit het centrum van de macht, want – ik blijf het zeggen – vrijwillig gaat deze man echt niet verdwijnen. Maar dat maakt helemaal niets uit. Die Russen zijn namelijk onbegrijpelijk maf als het om hun verleden gaat. Stalin – de grootste massamoordenaar uit de menselijke geschiedenis – zit weer in de lift. De tsaren en hun nakomelingen, wier lijken met DNA-technieken worden geïdentificeerd, worden door de Russisch-Orthodoxe kerk heilig verklaard en de populariteit van Poetin wordt oppervlakkig gezien steeds groter. Tegelijkertijd zal het einde van zijn tijdperk met veel geweld gepaard gaan, net zoals dat tijdens de eerste Russische Revolutie met het Romanov-regime het geval was. Een moderne bevolking is niet meer zo gemakkelijk te onderdrukken als een bevolking van boerenkinkels en dronken matrozen, dus er gaat een keer iets heel erg mis in Rusland. Daarbij zal het bloed van het volk, dat 100 jaar na Nicolaas II die Poetin eindelijk wel zat zal zijn, zeer rijkelijk vloeien. En daarna, als alles goed en proper op z’n Russisch gaat, wordt Poetins lijk als heilige bijgezet in dezelfde kelder waar nu de Romanovs verblijven. Maar dat is een zorg voor over 100 jaar.
