Het leger van Nieuw-Zeeland heeft vandaag zo’n tweeduizend pagina’s aan vertrouwelijke documenten vrijgegeven over UFO-meldingen en vermeende ontmoetingen met buitenaardse wezens. Waar het toch vooral de Russen en de Amerikanen waren die al sinds de jaren 1950 zo vet met hun UFO’s waren, zijn naar het schijnt ook de Nieuw-Zeelanders erg gevoelig voor deze moderne openbaringen. Hier weten we wel “beter”: honderd jaar geleden zouden deze meldingen voor de oprichting van een bedevaartspunt gezorgd hebben. Er zijn geen UFO’s in Europa, maar wel hebben wel een bonte stoet aan heiligen.
UFO adepten klagen altijd over doofpotten en cover-ups. Misschien hebben ze wat dat betreft in Europa ook wel een punt. Waarom zou het anders zijn dat UFO-meldingen hier zo schaars zijn in vergelijking met de U.S.A. of de toenmalige U.S.S.R.? Is dat goed geïmpregneerd Koudeoorlogsdenken? Ik zou kunnen vermoeden dat UFO-waardige visioenen hier in Europa altijd op een of andere devote verschijning geschoven worden. Waar ze in de buitengewesten groene mannetjes nodig hebben voor hun massa-waanzin, doen wij Europeanen dat al eeuwenlang met heiligen.
Het geeft een consistente indruk. Nieuw-Zeeland heeft ook geen sterke band met het door een lange traditie van inquisitoir denken beschermde Vaticaan, dat toch vooral dient als onze continentale beschermer van het Grote GodsMisverstand. Daar onderaan de planeet kunnen UFO’s dus ook aanvliegen zoals het ze belieft. Wij zitten hier met die stoffige gasten in hun lange jurken, hoge mijters en onmogelijke wonderen, die alles wat anderswerelds is gelijk voor zichzelf claimen. Dat is best wel jammer voor de fervente Science-Fiction fans zoals ik…
