Hoogmoed komt voor de val. Aan dat spreekwoord houd ik mij maar vast als ik de verontwaardigende onzin lees over een papieren zak van Jil Sander die voor omgerekend bijna 235 euro te koop is - en bijna is uitverkocht! Ik zie zoiets staan en vraag me gelijk af wat de mensen die dit soort onzin kopen eigenlijk bezielt. Maar ook; wat wil zo’n huis als Jil Sander eigenlijk communiceren met het aan de man brengen van deze uitermate overbodige frivoliteit?
Ik begrijp de verhouding geld en kwaliteit – meestal. Als je iets heel erg goeds wilt hebben, dan kost dat in de regel meer geld dan wanneer je hetzelfde ding van “normale” kwaliteit aanschaft. En sommigen van ons kunnen zich de luxe veroorloven om voor specifieke aankopen een tandje hoger te gaan. Voor een auto bijvoorbeeld, voor een stuk gereedschap of voor een computer. Dat snap ik allemaal. Maar als het geld over de balk gaat aan een volstrekt futiele aankoop – wat een papieren zak voor 235 euro is – dan gaat bij mij het licht uit.
De aperte verspilling stoort me. Vooral omdat er zo veel minder bedeelden zijn die zich niet eens een papieren zak van de supermarkt kunnen veroorloven. Het is ook een slag in het gezicht van elke hard-sappelende mens, die met een normaal salaris een normaal financieel leven moet leiden. De confrontatie met een papieren zak die net zo veel kost als twee weken eten voor een gezin van 5 mensen, is dan uitermate wrang. Niet in de laatste plaats omdat er dus elementen zijn die dat ding aanschaffen; mensen die van gekkigheid niet meer weten wat ze met hun geld moeten doen. Of mensen die door profielneurose en statusdrang zo gedeformeerd zijn dat ze een belachelijk bedrag voor een stuk wegwerpverpakking neertellen – omdat het van een bekend modehuis is.
Ik vind het een uitermate zielige vertoning, die zak van Sander. Het staat wat mij betreft voor de arrogante decadentie die door de gelederen der rijken waart en het zou naar mijn mening een instant boycot van dat merk rechtvaardigen. Het laat zien: “ik heb schijt aan de wereld en ik betaal 185 pond voor een papieren zak als ik daar zin in heb, terwijl jij lekker uit een vuilnisbak mag vreten!” Ik heb begrepen dat in Londen veel van die vermogende provincialen voormalige Sovjetburgers zijn, die hun goede contacten in het apparaat effectief hebben weten te exploiteren. Het is ook Londen waar de zak al (bijna) is uitverkocht, en waar de dak- en thuislozen zo’n vertrouwd straatbeeld zijn.
Het oude anarchistenbloed begint te koken en de wens om een andere wereldorde groeit. Ik weet ook weer waarom het Romeinse Rijk gevallen is. Decadentie… daar zit het woord “cadere” in, wat “vallen” betekent. Zou ons dat ook te wachten staan? Ik hoop dat het vooral de verspillende elite gaat treffen, maar dat wordt in de geschiedenis niet altijd bewezen. Het zou zo maar kunnen, dat als de top valt, dat dan de rest van ons wordt meegesleept in de chaos.
Het begint natuurlijk niet met zo’n papieren zak. Maar het is wel een goede indicatie voor de mate waarin we de weg kwijt zijn. Reik mij er eentje aan en ik zal er direct mijn reeds geconsumeerde lunch in parkeren. Daar zijn die dingen toch voor?
