Even heel kort: als er één ding duidelijk wordt na de monsteroverwinning van de linkse Griekse partij Syriza onder leiding van Alexis Tsipras, dan is het wel hoe ongeïnteresseerd de Griekse magnaten zijn in het welzijn van hun land. Dat werkt betrekkelijk simpel. De rijke Griekse reders hebben de laatste 60 jaar zo veel geld geaccumuleerd, dat ze met een joint effort – waarin elk van hen 10% van hun kapitaal in de Griekse staatskas stort – de hele Griekse schuld in één keer kunnen saneren. Als ze dat zouden doen, dan kan Griekenland acuut normaal gaan meedraaien in de Eurozone en kan zij direct een einde maken aan de draconische bezuinigingsmaatregelen die haar nu door de technocraten van de Euro-Troika zijn opgelegd.
Laat het echter aan die rijke reders over om daar met geen haar op hun rijke hoofd over na te denken. Bij monde van Nicos Vernicos, één van die super-vermogende bourgeois-parasieten, ligt het belastingvoordeel, waarmee zijn soort over de rug van de natie zo rijk is geworden, verankerd in de grondwet. En die grondwet is alleen in een langdurig proces van 8 à 10 jaar te wijzigen. Dus meneer Vernicos maakt zich geen zorgen over het idee dat het geld waarmee nieuwbakken Syriza-premier Tsipras de nood van de Grieken op straat wil gaan lenigen, uit zijn ultra-diepe zakken moet gaan komen. Ik hoop toch met heel mijn hart dat Vernicos er verschrikkelijk naast zit en dat de Griekse magnaten eindelijk eens aangepakt gaan worden. De tijd dat zij hun zakken vullen op kosten van de Griekse staat, die decennia lang te weinig belastinginkomsten heeft gehad om aan haar bipsen te krabben en haar rekeningen te betalen, is hopelijk voorbij. Griekenland is een fiscaal rampgebied en daar hebben die magnaten – volledig ten behoeve van hun eigen gewin – actief aan gewerkt.
Eigenlijk zou Nicos Vernicos en zijn bandietenbende op hetzelfde rantsoen gezet moeten worden waarmee de vele Grieken, die nu onder de armoedegrens leven het ook moeten doen. De nieuwe premier Tsipras komt uit een heel erg linkse hoek, zo heb ik begrepen, dus er is wat dat betreft hoop. Als hij Marx ook maar een beetje hoog heeft zitten, dan zijn de magnaten vanaf gisteravond vogelvrij en is een nationalisering van al dat reder-roofkapitaal misschien wel een optie geworden. En wat mij betreft verdienen ze ook niet beter. Ik heb geen goed woord over voor die arrogante rijken, die zichzelf zo verschrikkelijk comfortabel wanen in hun jet-set leventje, van waaruit zij champagne nippend kunnen neerkijken op het gewone volk. Ondertussen wordt dat comfort betaald door een systeem dat die stinkers maar al te graag verguizen als bemoeizuchtig en overbodig, maar dat ze oh zo goed hebben aangepast aan hun eigen wensen en financiële belangen. Zij worden er nog steeds rijker van. En ondertussen, nu het erop aankomt, laten ze hun land en hun mede-Grieken lekker in hun eigen sop gaarkoken. De Europese belastingbetaler laten ze ook vallen als een baksteen, maar daarin verwacht ik van zo’n Griekse parasiet al helemaal geen enkel mededogen.
Ik heb geen tijd en energie voor het koesteren van een diepgewortelde haat, maar als ik het zou kunnen opbrengen dan was die vieze, parasitaire, libertaire, lassez-faire elite – van welke nationaliteit dan ook – een goede kandidaat om het doelwit te zijn van mijn radicale en militante sentimenten van ongenoegen. Ik druk me uiteraard diplomatiek uit. Ik hoop eigenlijk op een revolutie in Griekenland (om mij iets minder op de vlakte te houden). Er zit geen onderhandelingsruimte meer in Europa waarmee Syriza de aan Griekenland gedicteerde bezuinigingen kan terugdraaien. De enige kans die ze hebben is het fiscaliseren van hun tekorten door het weg te halen bij de superrijke burgers, die op zo veel geld zitten dat ze van gekkigheid niet weten wat ze ermee moeten doen*. Als die zich daartegen verzetten, dan zou het zomaar kunnen zijn dat ze de goodwill van het Griekse volk voor altijd verliezen… op een hele drastische manier. Want dat ze daar van wanten weten als het om georganiseerde straat-guerrilla gaat, heeft de Gouden Dageraad (niet mijn politieke vrienden trouwens) ons laten zien. Als het eenmaal zo ver komt, dan mogen de magnaten hun hart gaan vasthouden en maar wellicht vooral hun hoofd – als het tenminste de bedoeling is dat dit aan hun romp vast blijft zitten.
*) Er gloort licht aan het einde van de donkere Griekse financiële tunnel: als minister van financiën in het kabinet van Tsipras is aangetreden de aangenaam linkse en betrekkelijk radicale Yanis Varoufakis. Een van zijn speerpunten is om de super-rijken in zijn land grondig aan te pakken. Ik zeg: YESSSS!
