Wat is er mis met het rechter plaatje? Het is het graf van Abraham, de grondlegger van wel drie religies in het Midden-Oosten: het judaïsme, het christendom en de islam. Ook wordt hij geëerd in minstens twee andere: het mandaeisme en het bahá‘à geloof. En het is de meest bekende kinderlokker aan deze kant van de Melkweg.
Eerste even afdwalen. Met al het gesodemieter in Gaza de afgelopen week – en met wat hulp van VPRO’s Tegenlicht, waarin de waanzin van de joodse kolonisten en hun verbeten arabierenhaat goed zichtbaar werden gemaakt, moest ik er weer aan denken. Het programma ging over Hebron, maar eigenlijk ook over de joods-fundamentalistische intolerantie, die de kolonisten laat geloven in de onzin dat ze daar al 4.000 jaar geleden rechten hadden en dus moeten blijven zitten waar ze zitten. Je gelooft het haast niet, maar dat is de reden die ze zelf geven. De sukkels.
Wie zat er eigenlijk hier in Nederland rond die tijd? Moeten we binnenkort een claim van een ander, nog onbekend volk in diaspora verwachten? Misschien moet ik maar alvast wat zelfbouwraketten gaan ritselen, want je weet maar nooit.
Het graf hierboven bevindt zich ook in Hebron, in het zuiden van de Westelijke Jordaanoever in Israël en het biedt zoals gezegd huisvesting aan het lijk van de meest beruchte kinder-molesteerder van onze ‘geschiedenis’. Dat zien we aan het plaatje links. Abraham staat daar op het punt om zijn eigen zoon Isaäc de keel door te snijden, op bevel van zijn imaginaire vriendje god. Gelukkig (!) wordt hij nog net op tijd tegen gehouden door een engel, boodschapper van diezelfde moordzuchtige god, en niet minder imaginair.
Het zal wel aan mij liggen, maar elke verdwaasde fanatiekeling die nu hetzelfde zou proberen, en dan nog zegt uit naam van god te handelen, zou subiet het cachot in verdwijnen; alwaar hij waarschijnlijk van al zijn medegevangenen een dagelijks pak slaag en een zeer pijnlijk sterretje zou krijgen. Zo is het nu, maar zo was het klaarblijkelijk niet in Abrahams eigen tijd. Evenwel; de diepere verdienste van een op het nippertje voorkomen kindermoord zie ik niet, ook niet als ik in gedachte 4.000 jaar terug ga in de tijd. Dus ik krijg er eerlijk gezegd ook geen vinger achter, waarom de verdwaalde geest die hier zijn eigen kind probeert te slachten, zo vreselijk hip geworden is. Wel zie ik dat de Abrahamistische activisten die zichzelf jood of moslim noemen, en die momenteel in Palestina strijden om al die heilige plaatsen waarvan dit graf er één is, minstens zo gewelddadig zijn als deze Abraham. Het schept een band, zo lijkt het. Het aantal kinderslachtoffers dat is gevallen door de Israëlische bombardementen op Gaza is al aardig opgelopen.
Anderzijds: wat moet Israël doen tegen een vijand die haar bestookt met raketten die de hoofdstad kunnen bereiken? Ik ben zelf in Tel Aviv geweest in een periode dat er veel bom-alarmen werden afgegeven, dus ik kan uit eigen ervaring vertellen dat dit geen rustgevende belevenis is. Ik kan me voorstellen dat al die mooie mensen die ik daar zag zich ook gewoon veilig willen voelen. Dus ze kunnen niet nix doen, die Israëli.
Het conflict rond die zandhoop aan de Middellandse Zee gaat niet ophouden, dat werd de afgelopen dagen weer eens goed duidelijk. Sinds eergisteren is er een staakt het vuren, maar echt geloven doe ik daar eigenlijk niet in. Er is maar één manier om deze gewelddadige onzin echt te stoppen, en dat is door alle religies die op dat Palestijnse land een claim menen te kunnen leggen, af te schaffen. Allemaal. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Vrede in Palestina? Die gaat er echt nooit, maar dan ook nooit komen. En terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat ik dat hier al heel veel keer heb moeten stellen.
