Mij kwam een anekdote ten gehore die er op wijst dat het nog lang niet voorbij is met het bedillerige – zogenaamd “anti-seksistische” – radicaalfeminisme van de jaren 80. En ik dacht nog wel dat het soort dames dat deze obscure stroming van het nieuwe Victorianisme vertegenwoordigde via de natuurlijke weg was uitgestorven.
Maar dat is niet zo. En als ik op de tijdbalk kijk zou ik ook beter moeten weten. De meiskes met wie ik in de ‘scene’ ben opgegroeid – laat ik ruwweg zeggen vanaf mijn 17e tot mijn 30e – zijn nu pas tussen de 40 en de 55. Dus een natuurlijk uitsterven zit er pas in over een jaar of 40.
Niet dat ik wil dat de toentertijd – zeg 20 jaar geleden – vreselijk hippe radicaal-feministen zouden moeten uitsterven; integendeel. Het vermaak dat zij brengen is kostelijk, net zoals dat van de Christen-unie, of de creationisten of al die andere religieuze fatsoensrakkers. Ik zie ze op T.V. en hoor ze spreken op straat, en ik lach me een kriek over het ouderwetse, afgeknepen en volledig achterhaalde idee dat ongetwijfeld aan de basis van hun goedbedoelde opinies moet liggen: de mens wordt pas civiel als hij zijn natuur volledig heeft weg-gerationaliseerd of als god deze succesvol heeft verboden.
Hoe werkt dat? Ik heb het op deze plaats al heel vaak aangehaald: de menselijke natuur wordt door onze cultuur als het ware beteugeld. Dat is ook wenselijk als je met veel mensen op een kluitje zit, anders kun je geen maatschappij opbouwen waarin iedereen het nodige respect krijgt. Maar in onze hoog-rationele en ondertussen super-technocratische samenleving is bij sommige interessegroepen het idee ontstaan, dat alle menselijke natuur geradeerd moet worden. Het zou moeten worden vervangen door een dikke laag androgyne wellevendheid, die ervoor moet zorgen dat vrouwen zich geen seksueel object meer voelen. Om een heel lang verhaal heel kort te maken: mannen zouden niet meer aangetrokken mogen zijn tot het vrouwelijke schoon.
Nou, daar heb ik dus ook een mening over, en die is wat dit volstrekt misplaatste feministische dictaat betreft niet positief. Ten eerste is het een verloren zaak als je probeert de mannelijke seks-drift uit zijn hardware te krijgen. Die hardware is in het huidige ontwerp zo’n 150.000 jaar oud en sindsdien nog niet significant gewijzigd. De seks-drift die in die hardware zit hebben we bovendien geërfd van onze voorlopers die het weer van die van hen hebben. Dat maakt het dus veel ouder dan wij zelf zijn. Het is aannemelijk – en ik druk me hier diplomatiek uit – dat de seks-drift instrumenteel is geweest voor het overleven van.… de mensen op deze planeet. En als je om je heen kijkt, dan zou het je toch moeten opvallen dat alle dieren – en zelfs planten als je het op de keeper beschouwt – er op los copuleren totdat ze er bij neer vallen. Als ze de kans krijgen tenminste. Dat laatste is in ieder geval zo voor een primaat die ons biologisch gezien zeer nabij staat: de Bonobo aap. De drift die ook ons heeft doen overleven lijkt wel in alle dieren te zitten. Het zou zo maar kunnen (ik word cynisch…) dat seks een onontkoombaar onderdeel van het leven is, anders gaat de soort dood. Hebben we het door, dames?
En het voorgaande is maar goed ook, anders had ik hier nu niet gezeten. Stel je voor: dat de Homo Sapiens-sapiens mannen ineens geen seksuele interesse meer zouden hebben in de vrouwen van onze soort. Misschien is dat wel de oplossing voor het broeikas probleem. De mensheid sterft vanzelf uit als de vrouwen ons mannen niet meer kunnen, mogen of willen bekoren. Maar of het handig is? De dames zijn dan natuurlijk wel af van alle ongewenste aandacht die ze van mannen zouden kunnen krijgen; maar ook van de gewenste. Dat scheelt. Als ik het mij probeer voor te stellen: ik zou niet meer kijken naar de dames op straat, geen complimenten meer maken over een mooie verschijning, niet meer vinden dat een dame lekker ruikt, geen interesse meer hebben in de fysiek van het andere geslacht. Mijn wereld zou ge-de-seksualiseerd zijn. En een lol zou ik dan hebben.…. NIET! Ik zou er op zijn best STRONTSACHERIJNIG van worden.
Het klinkt wel lekker feministisch allemaal, maar wat is de consequentie van dat vlakke anti-seks-denken eigenlijk? De sjeu van het leven zou weg zijn, evenals de drang om te imponeren en iemand het hof te maken. Kunst? Ook weg, want ik ben er van overtuigd dat vrijwel alle verworvenheden die komen uit een niet-aflatende scheppingsdrang uiteindelijk hun oorsprong vinden in een seksuele drift. Met andere woorden: wij mannen doen alles wat we doen omdat we aan het eind van de dag gewoon seks willen. En daarom moeten we indruk maken op dat wijfje. Dus je maakt een schilderij, doet wat aan wetenschap of maakt een moppie muziek en je hoopt er het beste van. Maar bovenal: je voelt je sterk aangetrokken door al dat vrouwelijke schoon; die borsten en die benen, die geweldige bips. En elke man neemt wat hij krijgen kan of kijkt in ieder geval naar wat hij kan zien, mits hij niet wordt geremd door de beperkingen in zijn omgeving. Dat zit namelijk in zijn natuur.
Je moet mij niet geloven. Bespreek dit inzicht eens met een evolutiebioloog. Die zal je dan precies hetzelfde vertellen. Eigenlijk is het te simpel voor woorden: geen seks-drang, dan ook geen seks, en logischerwijze geen mensen. Klaar. De reuzenpanda kan er over meepraten. Die is politiek correct, dociel en seksloos en wordt daarom met authentieke uitsterving bedreigd. “Goed gedaan jongens”, denk ik dan. “Dat krijg je er van.”
Het is ons kruis dat we als mensen proberen om de verkeerde dingen weg te cultiveren. Seksualiteit, naaktheid en het genot van een mooi uitziende soortgenoot van het andere geslacht worden al eeuwen lang geofferd op het altaar van het misplaatste fatsoen. De mens, althans een bepaalde – zeer dynamische – verzameling daarvan, wil kennelijk niets weten van haar evolutionaire make-up of die van haar genitaal complementaire soortgenoot. Jammer, maar vooral heel erg saai, achterhaald, overbodig, ongewenst en bovendien: niet echt slim.
Tsja, om van het aangename genot van de seks zelf maar te zwijgen. Aan mannen kun je het goed zien als ze een tekort hebben aan lichamelijk verpozen. Wij zijn er in twee soorten: zij die geen seks hebben en zij die geen seks genoeg hebben. Ik behoor tot de laatste categorie. En wat is er eigenlijk precies mis mee als ik mijn vrouw af en toe zie als een seks-object (of zij mij)? Niets, lijkt me. Ik heb er geen zin in om mijn hete stede te delen met een intellectueel, een leraar, een moeder, een denker of een vrachtwagenchauffeur. Ik wil daar gewoon een lekkere meid hebben die met mij wil vrijen; niet meer maar vooral ook niet minder. En wat dat betreft heb ik bij mijn vrouw niets te klagen.
Heb ik weer.….
Dat laatste meet ik overigens niet alleen aan mijzelf af, maar ook aan de aandacht die mijn dame krijgt van alle mannen om haar heen; inclusief die mannen die het – om allerlei uiteenlopende retropolitieke redenen – niet is toegestaan om zelf een seksueel wezen te zijn. Ik observeer de diepe waardering en het respect dat zij oogst voor haar acceptatie van de mannelijke drift. Bij mijn vrouw voelt een seksuele man zich tenminste thuis. Lekker puh!
Het ontkennen van onze natuur is een grote vergissing. Zij verdient echter wel de nodige beheersing. Onze natuurlijke neiging om geweld te gebruiken – als we worden bedreigd, als we iets niet voor elkaar krijgen, als we iets voor onszelf willen hebben of als we ons territorium willen uitbreiden – moet worden onderdrukt of op zijn minst op een bruikbare manier worden gekanaliseerd. We hebben bijvoorbeeld helemaal niets aan soldaten zonder overlevingsdrang en de daarbij horende gewelds-bereidheid! Voor die controle en die beheersing hebben we socialisatie, cultuur, educatie en wetgeving. Zo kan het werken. Het is daarentegen onzinnig om mannen aan te leren dat vrouwen geen lichaam hebben, dat ze niet naar een blote meid mogen kijken en dat fysiek genieten van een vrouw niet wordt getolereerd. Je gaat daarmee in tegen het sterkste en het meest cruciale evolutionaire principe dat ons voortbestaan garandeert, en dat is onze drang tot voortplanting. Ik kan iedereen met die ambitie – het weggommen van de mannelijke seksualiteit – verzekeren dat zij kansloos is. Onze geschiedenis, die al eeuwen lang vergeven is van de zedenmeesters, de seksloze priesters, de fatsoensrakkers en een eindeloze verzameling van vingerzwaaiers, leert ons precies dat: Het maakt niet uit hoe lang je probeert het er uit te krijgen, maar seks zit in ons en er is helemaal niets wat je daar tegen kunt doen.
