Het is erg leuk om dit zomaar op te schrijven: “ik word fan van paus Franciscus!” Ik denk dat iedereen die hem gisteren gezien heeft tijdens zijn bezoek aan het eiland Lampedusa, de Afrikaanse enclave van Sicilië en courante zinkbak voor Afrikaanse vluchtelingen die Europa in willen, de drang om mij daarin te volgen ” onweerstaanbaar zal voelen. Franciscus is de vertrapten der aarde gaan opzoeken in hun mensonterende situatie als ongewenste vluchteling. Deze paus is een geweldige man, daar kunnen we heel normaal over doen.
Oké, ik ben een atheïst, een autonoom met anarchistische” tendensen” en een” materialistisch” rationalist” op de koop toe. En dan zeg ik zomaar hardop dat ik een fan word van een paus die jezuïet is en die zich Franciscus noemt. Sterker nog, ik kom daarmee bijna terug op een mening die ik eerder verkondigde. We leren allemaal, dus ik gelukkig ook.
Mijn ommezwaai komt op het moment dat de rebellie van deze paus tegen zijn eigen” curie” steeds heftiger en vooral publieker wordt. Ik begrijp dat zelfs de Vaticaanse bank tot op de laatste draad doorgelicht gaat worden omdat Franciscus geen zin meer heeft in obscure en onderhandse financiële transacties door een bank die vanuit haar achtergrond eigenlijk transparant en eerbaar zou moeten zijn. De paus is de schandalen en het gekonkel van zijn bank meer dan zat. Dus heeft hij een gremium van vijf ingesteld, dat de missie van de Vaticaanse bank nog maar eens goed moet gaan bekijken. En als die afwijkt van wat het zou moeten zijn in zijn ogen, dan zou de bank wel eens kunnen ophouden te bestaan. En dat zou een gebeurtenis van dezelfde orde zijn als de val van het ijzeren gordijn.
Of het allemaal zo ver gaat komen weet ik niet, maar er zit enorm veel beweging in die Vaticaanse toplaag. Die beweging omvat momenteel de gehele curie, de Vaticaanse regering zogezegd, die geen enkele bescherming meer geniet tegen de onderzoeksdrift van onze Franciscus (en hun eigen staatshoofd). Maar ook de” satelliet-instituten blijven niet buiten schot. De bank moet er aan geloven, maar straks volgt er nog veel meer, dat weet ik zeker.
De” fraaiste” uitspraken die me gisteren over de streep trokken wat betreft mijn fan-schap voor deze geweldige Franciscus, waren deze, waarbij hij een nieuwe term muntte:” “Er is geen broederlijke verantwoordelijkheid meer. Misschien denken we ‘stakker’ en gaan we dan weer onze eigen weg. Maar de cultuur van het welzijn, waardoor we aan onszelf denken, ” maakt ons onverschillig voor het schreeuwen van de ander. Het brengt ons naar de globalisering van de onverschilligheid”.” Daarna vroeg hij vergiffenis voor “de mensen die op mondiale schaal het beleid bepalen dat uitmondt in het” ontstaan” van vluchtelingen [zoals zij die nu op Lampedusa verblijven..].” Nou, ik heb veel gehoord en gezien ondertussen, maar ik heb nog nooit een paus zo direct te keer horen gaan tegen de elite. Ik weet niet zeker of het waar is, maar ik zie hierin een authentieke trendbreuk. In ieder geval ten opzichte van de gebruikelijke stroopsmeerderij en afstandelijkheid die de pausen voor Franciscus wat mij betreft, terecht of niet, kenmerkten.
Deze paus is een “Loose Gun”, met hoofdletters en ik kan me voorstellen dat er genoeg kardinalen van onder de 80 zijn die zich nu de haren uit hun hoofd trekken en zich afvragen “waarom ze toch in godsnaam op die halfgare hippie hebben gestemd…?” Zo zien we maar weer, ook een conclaaf kan achteraf een buitengewoon interessant evenement blijken. En het afbreken van een eeuwenoude machtsorde is natuurlijk helemaal om van te watertanden.
