Gisteren begreep ik van een spreker op de televisiezender Al Jazeera dat er momenteel meer dan 120 landen zijn waar niet het volk maar iets anders regeert. Democratieën zijn dus een minderheid. Voor mij was die informatie niet echt paraat, moet ik toegeven, want ik had eigenlijk in mijn hoofd zitten dat de wereld hoofdzakelijk uit landen bestaat waarin het volk het op de een of andere manier voor het zeggen heeft.
Dit is typisch zo’n geval van cognitieve dissonantie waarop ik mijzelf weer eens betrap. Mijn perceptie van de aan terrein winnende democratieën is een gedachte die door een stevige wens bevaderd wordt. Want wat is er nu mooier dan een zelfsturend systeem?
Hoe het ook zij, ik zat mijzelf bij het acht-uur journaal – dat nu stijf staat van de berichtgeving over de imminente val van Khadaffi – af te vragen waar deze man eigenlijk heen zou moeten indien hij alsnog besluit de plaat te poetsen in plaats van te sterven als een stronteigenwijze psychopaat die niet snapt wanneer het doek gevallen is. Daarbij kon ik me een ontsnapping naar Chavez’ Venezuela nog wel voorstellen, maar de logistieke problemen om daar überhaupt te komen zullen voor de ex-kolonel onoverkomelijk zijn.
Waar het dan ook heen mag gaan met Khadaffi, het zal geen democratisch land zijn maar een van de vele dictaturen die onze aardkloot helaas nog rijk is. Zowaar; gelukkig voor onze Moammar is er een achterdeurtje gevonden dat dichter bij huis ligt dan Venzuela. En met een beetje geluk kan hij daar nog doorheen sluipen ook – al was het lopend – om vervolgens verder te gaan door de Sahara en een fors stuk van Centraal Afrika. Hij is namelijk welkom om met zijn karavaan van multi-purpose kamelen, vrouwen en getrouwen en waarschijnlijk een goede bak met gestolen oliedollars, een nieuw leven te beginnen onder de beschermende vleugels van Robert Mugabe. In Zimbabwe dus.
Net als Libië tot een half jaar geleden staat het land Zimbabwe aan de rand van een vrijwel zekere afgrond – alhoewel Libië nu pas op de plaats en rechtsomkeers kan maken. Voor Zimbabwe – dat door Mugabe is veranderd van de Afrikaanse graanschuur in een zielig sukkelend hulpbehoevend landje – is dat voorlopig nog niet het geval. Daar moet het staatshoofd nog onschadelijk gemaakt worden. Vooralsnog gaat deze oude man echter door met zijn desastreuze economische politiek en staat het land nog stevig onder de controle van hem en zijn corrupte clique. Alleen, erg lang gaat dat niet meer duren.
Het geinige van deze mogelijke ontwikkeling is dat de Libische ratten misschien wel vluchten naar een zinkend schip. Mugabe is oud en versleten en zal niet meer lang te leven hebben. Dan gaan ook daar de boeien van het volk af en zal de natie zich gaan omvormen tot een democratische entiteit – als alles goed gaat tenminste. Maar wat als Khadaffi precies daar lekker zit na te genieten van zijn 42 jaar durende despotaat, samen met zijn roversbuit en zijn ruime entourage? Ik kan me voorstellen dat de nieuwe wind die uiteindelijk ook in Zimbabwe zal gaan waaien gelijk het zwerfvuil uit andere Afrikaanse landen wegblaast. Ik denk niet dat Khadaffi dan nog rustig zit.
Dan maar Nicaragua, zoals haar hypocriete president en voormalig leider van het Sandinistisch Nationaal Bevrijdingsfront Daniel Ortega onlangs heeft aangeboden? Wat die man precies bezielt weet ik niet, maar een plekje daar in Midden-Amerika lijkt me voor Khadaffi veiliger dan het Afrikaanse continent. Alleen zit hij dan weer met die lastige vraag: “hoe moet ik daar dan komen?” Want als ik het goed begrijp is vandaag ook het privévliegtuig van de Khadaffi’s in handen van het volk gevallen.
Hij zal wel ergens in het Afrikaanse blijven hangen, misschien bij een bevriende warlord, weggestopt op het continent. Gezellig, met zijn kamelen, die hem misschien het enige vertier geven dat hij nog krijgen kan. Zijn vrouwelijke bodyguards zullen toch ondertussen wel de winnende kant gekozen hebben? Of heeft Khadaffi meer kwaliteiten dan we denken en zijn de dames niet van zijn zijde weg te slaan? Over een paar dagen weten we meer. Dan zal de beste man eindelijk wel zijn opgedoken, als hij tenminste niet binnenkort gelyncht wordt. Dat laatste zou mijn voorkeur niet hebben, al was het alleen al omdat ik hem levend aan een schandpaal wil zien.
