Het is nu al de zoveelste keer dat ik iemand in de pers tegenkom waarvan ik geen idee heb hoe die persoon aan zijn of haar beroemde status komt. Dat zegt natuurlijk helemaal niets, want ik ben geen media tijger; tenminste, niet in de mainstream, maar toch: wie de neuk is Paris Hilton eigenlijk? En waarom maakt ze zich druk over het tijdslot waarin haar reality programma wordt uitgezonden?
Ik weet dat Hilton een middelmatige hotelketen is, van het soort Amerikaanse Eenheidsworst. Net zoals je op elke plek op deze planeet weet hoe de hamburgers van McDonald’s smaken, weet je ook hoe je kamer van het plaatselijke Hilton hotel er uit zal zien. Als aanhanger van individualisme, slowfood en ambachtelijkheid ergert mij dat alleen maar – als ik me er voor die paar seconden in mijn leven mee bezig houd. Dus: het voer van McDonald’s is niet weg te tremmen en in een Hilton hotel wil je niet gesignaleerd worden, tenzij je snel een toilet nodig hebt. En dat geldt natuurlijk evenzeer voor die McDonald’s vreethallen. Leuker kunnen we ze niet maken, die openbare toiletten…
Na wat gezoek ben ik er achter: Paris Hilton is de kleindochter van die hotelmagnaat. En net zoals zijn hotels is deze vrouwelijke telg een exemplaar [mens] waarvan er wel 100 in een dozijn gaan. Ik heb er eens goed naar gekeken op de foto’s, en ik word niet blij van wat ik zie. Ineens schiet mij te binnen dat ik ooit tijdens wat ongericht gezap langs een stukje realityprogramma kwam waarin een blond dingetje op een hele rare manier iets intelligentst uit haar mond probeerde te krijgen – wat vervolgens jammerlijk mislukte. Na 20 seconden zapte ik weg omdat ik er onpasselijk van werd, maar het beeld bleef hangen. En nu ben ik er achteraf achter gekomen dat het hier de beroemde Paris Hilton betrof.
Echte verdienste – in tegenstelling tot de kleindochter van een beroemde hotelier te zijn – heeft het meiske naar ik heb kunnen ontdekken niet. Dat houdt haar echter niet tegen om een socialite van formaat te zijn. Dat kan namelijk in Amerika, waar beroemd zijn een hogere prioriteit heeft dan een echte grote mensen prestatie, zoals baanbrekend onderzoek of zoiets dergelijks. Als je jezelf in de nationale schijnwerpers kan plaatsen, dan heb je al iets gepresteerd. Ook als je verder helemaal niets gebakken krijgt. En als ik het allemaal goed begrijp, dan krijgt Paris Hilton werkelijk niets substantieels voor elkaar.
Visueel begrijp ik het trouwens ook niet. Hilton is geheel mijn type niet, moet ik toegeven. Ik zie dat gladgeschoren miemeltje, de gelifte en uitgevulde borstjes en die gecorrigeerde schaamlipjes al helemaal voor me – en ik word er niet warm of koud van. Nu ik erover nadenk: Wat is dat überhaupt met die mannen van tegenwoordig? Is die smoothy-mode – die de kale genitaliën tot standaard heeft verheven en de doorsnee vrouw heeft beroofd van haar kruisbosje – een verkapte vorm van pedofilie of wat? Wat is er met ons aan de hand? Geef mij maar een volwassen vrouw, met alles er op en er aan.* Tsja, en die Paris Hilton, die staat daar vermoedelijk mijlen ver vanaf.
Amerikanen – en in hun kielzog wij helaas ook steeds meer – lijken zich als culturele lemmingen te gedragen. Ze storten zich massaal in de afgrond van het flinterdunne entertainment, waar kwaliteit niets meer betekent maar waar je mediaprofiel de doorslag geeft. Een reality show is al een bedenkelijk fenomeen, want wat is nu helemaal de meerwaarde van deze pijnlijke soort van exhibitionisme? En als het dan ook nog over een nietsnuttende uitvreter gaat die er uit ziet als een barbiepop uit de jaren 70 – met dezelfde geprojecteerde hoeveelheid schaamhaar als je het mij vraagt – dan vervliegt bij mij alle hoop op een kering ten goede.
Ik pak maar weer een boek, dan hoef ik me niet zo te ergeren aan het suffe onderhoud dat de televisie biedt. Meepraten op verjaardagsfeestjes zit er dan echter niet meer in. Is dat erg? Ik denk het niet.
*) Waar is die tijd toch gebleven, toen de dames van de Penthouse nog van dat subliem gecoiffeerde schaamhaar hadden, waaruit de fraairoze schaamlippen zo charmant tevoorschijn kwamen en een achteloos krulletje de vaginale ingang zo mooi mysterieus kon bedekken?” Aan de dames die dit lezen: een beetje trimmen is leuk, maar een glimmend-gladde schaamstreek hoort niet bij een volwassen vrouw, als je het mij vraagt.
