We zijn voorbij de zomer zonnewende voor dit jaar. De 21ste juni, 17:16 uur, ligt achter ons en ik moet toegeven dat het vrij ongemerkt aan mij voorbij gegaan is. Ik had niet veel in de gaten totdat ik berichten begon tegen te komen waarin verslag wordt gedaan van de obligate rituele bijeenkomsten die tijdens de solstitia plaatsvinden. Als het even kan op Stonehenge zelf.…
De zomer zonnewende is – ik geef het toe – een belangrijk moment in het jaar: de dagen worden weer korter en de zomer gaat naderen. Toch kan ik er niet over uit dat er nog steeds mensen zijn die er meer in zien dan een natuurverschijnsel van buitenaardse origine.
Althans, dat is ook niet helemaal waar. Ik heb het dan wel niet op metafysische toestanden die rond normale seizoensveranderingen of andere periodieke verschijningen in de natuur worden opgetuigd als ze daarmee proberen iets te verklaren. Dat is in onze tijd van vergevorderde kennis en wetenschap toch echt niet meer nodig. We weten ondertussen gevoegelijk wel hoe het zit met die zon en die maan, de planeten en de bliksem. Daar hebben we geen godenzalvende rituelen meer voor nodig, toch?
Ik begrijp echter de zeer menselijke drang om toch iets feestelijks van te maken van een natuurlijk fenomeen, om zo het moment te markeren. Bij seizoensgebeurtenissen zoals een zonnewende is dat bij uitstek belangrijk – vooral als je nog met je hoofd in de oertijd zit. Dat laatste bij gebrek aan echte oertijd natuurlijk, maar dat spreekt voor zich…
De mevrouw bij de boom voert een ritueel uit waarvan de zin mij enigszins ontgaat maar dat haar een beter contact met de natuur geeft. Of misschien wil ze wel gewoon naakt door het bos banjeren, waar ik nog goed in kan komen ook. Na de zonnewende van 21 juni kom je dit soort sujetten regelmatig tegen in de Europese bossen en de urbane heemtuinen – niet in de laatste plaats omdat de temperaturen het dan beter toelaten dan rond de jaarwisseling. (Een natuurgodsdienstig ritueel is leuk, maar er zijn grenzen. Ook dat begrijp ik.) Ik houd mijn oogjes dus vooral in de zomer open voor meer van dit soort paganistisch tijdverdrijf. Het ziet er tenslotte niet onaangenaam uit.
Ongezond is het ook niet, zoals aan deze mevrouw te zien is. En zoals elk jaar, wanneer de temperaturen ook ’s nachts weer beginnen op te lopen, wordt het animo om lucht-gekleed te dansen in de buitenlucht steeds groter. Je kunt dan bij volle maan nog wel eens een dame tegenkomen die haar kruiden poedelnaakt plukt omdat dit ze krachtiger zou maken – en omdat zij zo haar verbintenis met de natuur ongehinderd op haar huid kan voelen. Mij is het al meerdere keren overkomen. Het lijkt er overigens op dat dit nachtelijke oogsten vooral door vrouwen wordt gebezigd, want ik heb er nog geen man over gehoord en die ben ik ook nog niet tegengekomen. Dames daarentegen wel.
“Goed zo”, denk ik dan. Vooral blijven doen, ondanks onze moderne maatschappij die hiervoor geen echte plaats meer lijkt te bieden. Ik zit er in het geheel niet mee.
