Argentinië doet het steeds beter. Ik zie in het nieuws steeds vaker opbeurende flarden voorbij komen. De Malvinas van de UK terugclaimen? Toppie! Maar nu wordt het nog veel mooier. Want wat is de overeenkomst tussen de internationale voetbalindustrie en de Spaanse oliemaatschappij YPF? Het antwoord is buitengewoon bemoedigend en motiverend. Ze worden momenteel namelijk beide radicaal in de bipsen gesjocherd door Christina Kircher, president van Argentinië.
Wat een geweldig wijf, die Kirchner. Ik word er helemaal warm van zo van binnen. Ik kijk slechts met moeite langs haar bijzonder fraaie verschijning, want die doet er eigenlijk niet echt toe. Maar dat is geen sinecure. Gelukkig word ik geholpen door haar linkse en effectieve anti-neo-liberale inslag, die nu voor een aardige revolutionaire atmosfeer in het Argentijnse begint te zorgen.
Het was mij in eerste instantie ontgaan, maar haar acties zijn bewonderenswaardig. Kirchner stelt dat de neo-liberale politiek van de jaren 70 – toen de Chicago Boys onder leiding van Milton Friedman ongelimiteerd hun sociale experimenten konden uitvoeren in laboratorium Zuid-Amerika – de grootste oorzaak van de problemen in Argentinië is. En ik denk dat ze daar gelijk in heeft, samen met bijna elk weldenkend mens en alle economen die geen stront in hun ogen hebben. Dus wat is ze aan het doen? Ze begint te morrelen aan de privileges van al die grootindustriëlen die momenteel haar land en volk uitmelken. En dat doet ze op een bijzonder fraaie manier.
Ik lees dat een van haar ingrepen het voetbal op tv betreft. Ik ben geen vriend van die proletensport, maar ik weet wel dat het in Argentinië ongeveer zo belangrijk is als seks voor een Bonobo aap. En toch werd er door de lokale afdeling van het FIFA syndicaat grof geld mee verdiend door voor de rechten veel te laten betalen – net zoals hier het geval is. Het had wat weg van een adembelasting voor die Argentijnen, want zonder voetbal overleven ze niet. Kirchner heeft nu met een ferme zwaai een einde aan het onrecht gemaakt door te bepalen dat voetbal op tv voortaan gratis is. Dat is toch geweldig? Wat wil je nog meer? Ik zou een dergelijk vertoon van ruggengraat ook wel eens op dit continent willen zien.
Kirchners indicatie van een competentie van een heel ander kaliber ligt in de oliehandel. Momenteel valt de hele wereld over haar beslissing om het Spaanse YPF te nationaliseren; zelfs het ‘humane’ Europa. Het argument is dat ondernemingen kapitaal en investeringen niet zomaar zouden mogen verliezen aan regeringen die hun toko overnemen. Maar wat moeten ze anders? Naar mijn mening is de nationalisering van strategische grondstoffen – en de exploitatie ervan – slechts een eerste stap in het breken van de neo-liberale hegemonie van de multinationals en hun inhalige aandeelhouders. Die exploitatiemaatschappijen verdienen heel veel geld voor de rijke westerlingen en de overbetaalde CEO’s, maar de lokale bevolkingen – in wiens grond de rijkdom zich bevindt – ziet daar doorgaans slechts een schamele aalmoes van. Precies dat irriteert de Argentijnen nu zodanig, dat ze aan die misstand een einde hebben gemaakt. En ik kan niet anders zeggen dan dat ik daar een goede en wenselijke start van een nieuwe economisch wind zie, die misschien de schade van 30 jaar uitbuiting en onderdrukking onder het mom van de laissez-faire economie enigszins goed kan maken. Het is een echte revolutionaire daad, zo’n nationalisering en ik denk dat de Argentijnen daar trots op kunnen zijn.
Het nationaliseren van exploitatiebedrijven die lokale grondstoffen stelen van een land is niet eenvoudig en het zet het regime in kwestie subiet op de internationale sanctielijst. Het is daarom moedig van Kirchner dat ze toch doorzet, uit naam en in het belang van haar volk en haar land. Haar loyaliteit ligt bij haar eigen mensen en niet bij de multinationale uitzuigers. Het gaat er haar om dat Argentinië haar soevereiniteit terugwint en de traditionele imperialisten de deur wijst. Dat begint zo te zien aardig te lukken. Ik hoop dat zij een voorbeeld zal zijn voor al die andere landen die momenteel worden uitgeperst door multinationals die hun megawinsten netjes het land uit sluizen. Shell in Nigeria? Pas maar op. Het tij kan keren. Een revolutie zit in een klein hoekje. Geinig wel, dat die Chavez toch nog iets positiefs teweeg brengt. Ik moet hem dat toch nageven.….
