Kort aangetekend, om mijn ongenoegen weg te werken…
De classificatie van het boek (Screw) Business as Usual (2011) van “sir” Richard Branson onder deze rubriek is geheel onterecht. Het heeft het helaas niet gehaald als input voor mijn gedachten-omzwervingen door het bos van andermans ideeën. Normaal is dat hier wel het geval. Het is een prettig verpozen ook, over het algemeen. Maar dit keer heb ik de plank goed misgeslagen.
Branson is een uitmuntend “entrepreneur” en een begaafd sociaal denker, denk ik. Alleen had ik dat wel wat duidelijker uit zijn boekje willen lezen. Dat is nu niet zo, omdat ik slechts met hangen en wurgen door de eerste twee hoofdstukken heen kwam. Meneer Branson – begaafd als hij is – kan namelijk niet schrijven.
Nu weet ik dat ik zelf niet al te veel praatjes moet hebben als ik mijn schrijfkwaliteiten zou moeten afmeten aan de stukjes op dit blog-dingetje. Maar ik weet tenminste wel dat ik geen halfzacht en slecht geschreven boek op de wereld moet zetten. In ieder geval niet zonder een fatsoenlijke ghostwriter. En waarschijnlijk ook helemaal niet, omdat er niet veel mensen zitten te wachten op mijn levensverhaal, gegoten in een fijn anekdotisch epistel, gelardeerd met de namen van al die beroemdheden en grote mensen die ik overal op mijn pad tegenkom.
Het zou ook volledig futiel zijn. Ik heb geen “brushes” met beroemdheden. Ik kan mij ook niet bogen op de vele ontmoetingen met bijzondere mensen. Mijn verhaal kan ik dus niet half zo interessant maken als Branson. Maar, wat me tegenstaat, is dat hij niet veel verder komt dan dat: namedropping. En verder niet – althans, niet in de eerste twee hoofdstukken.
Want, na een paar uur lezen weet ik nog steeds niet wat Branson’s argument is en waarom hij Business as Usual wil Screwen. Hij geeft wel een flauwe hint in de richting van Doing Good By Doing Business maar ik zoek nog steeds naar de invulling van dat mooie adagium. En die komt maar niet. Wel ben ik ondertussen bedolven onder de zompige verhaaltjes over de mensen die Branson overal op deze globe tegenkomt. Maar de crux van zijn betoog is nog veel te ver te zoeken.
Dit boekje is weggegooide tijd en geld. Ik ben ermee gestopt. Ik ga mezelf niet meer ergeren aan zijn kinderachtige spreektaal, zijn ongestructureerde blah-blah en zijn borstklopperij. Ik zal hem gewoon blijven waarderen als sociaal en ecologisch bewogen ondernemer, waarvoor hij van mij alle credits krijgt. Maar een boeiend schrijver, dat is hij zeker niet. Zonde.
Nu nog iemand vinden aan wie ik dit boekje ongegeneerd en met droge ogen cadeau kan doen…
