Het is best gek dat ik er zelf nog niet op was gekomen, maar het schijnt dat smart-TV maker Samsung bijhoudt wat er op de door haar geproduceerde – en verkochte (!) – televisies wordt bekeken. Mijn klomp breekt met wild geraas! Is mijn tv gedrag nu ook al niet meer veilig en privé? Het mooie is ook nog dat Samsung de gegevens schaamteloos doorverkoopt aan derden. Het verzamelen van mijn kijkgegevens is dus niet alleen maar gericht op “het verbeteren van de service naar de gebruikers toe” maar er wordt ook nog geld mee verdiend; en dat zal niet weinig zijn. Profielhandel is niet voor niets het verdienmodel van Google en Facebook.
Want ons Internetgebruik wordt natuurlijk ook gemonitord, vervolgens door onze searchproviders en sociale netwerkboeren in handzame profielen gegoten en dan doorverkocht. Dat weten we al lang en het was altijd redelijk te pareren door Internet te mijden. Televisie leek altijd een soort vrijhaven die verschoond was van afluisterpraktijken; een plek waar ik zonder te worden geobserveerd kon rondzappen zoveel ik wilde. Adult content? Geen probleem! Zolang de gordijnen maar gesloten waren, kon ik ongestoord borsten en billen kijken tot ik groen en geel zag. Maar met de komst van de smart-TV is dat dus voorbij. En aangezien die dingen vrijwel overal staan tegenwoordig, moeten veel mannen en vrouwen zich misschien wel zorgen gaan maken…
…dat heet, als ze het een punt vinden dat ze als seksfilm-consumenten worden geregistreerd. Ikzelf zit daar dus in het geheel niet mee, want ik kijk wat ik wil en ik vind die paar minuten van een aardige erotische film zo af en toe best wel wat hebben. Ik heb ook (nog) geen smart-TV dus ben ik betrekkelijk veilig voor de ogen van mijn televisie-bouwer. Welke bouwer dat is maakt waarschijnlijk niet uit, want laten we eerlijk zijn: Samsung geeft haar gluurgedrag toe, maar zij zullen niet de enige zijn die met de klanten meekijken. Van LG is het geloof ik zelfs door consumenten aangetoond dat ze gebruikersdata skimmen.
Na de smart-TV lijkt ons hele elektronische leven op straat te liggen. Niet zo lang geleden las ik al dat er chips in elektronica verstopt zitten – of gemakkelijk geplaatst kunnen worden – waarmee de NSA in staat is ook stand-alone apparatuur af te luisteren. En het feit dat de eerste Golfoorlog door de geallieerden werd “gewonnen” omdat de communicatie van Saddam werd platgelegd, is al veel langer bekend. Dit gebeurde door via de printers van HP de digitale infrastructuur van het Iraakse leger om zeep te helpen. N.B.: dat is al bijna 25 jaar geleden! Een eeuwigheid in technologie-termen.
Tel bij dat hele verhaal de logging op die vanuit mobiele telefoons, tablets, huishoudelijke apparatuur en tegenwoordig zelfs i‑watches wordt weggeschreven en de volledige observatie-dekking is ondertussen wel een de-facto standaard te noemen. Ofwel, de privacy die men zelfs binnenshuis denkt te genieten is in werkelijkheid sterk ondergraven, zeker als nu ook nog eens blijkt dat webcams wel heel erg gemakkelijk door de eerste de beste kinkel te hacken zijn. Het is tegenwoordig raadzaam om geen device met camera in de slaapkamer te hebben. Zit er een camera op een smart-tv? Ik verwacht dat de eerste rogue-websites, die de uit de slaapkamers geplukte filmpjes aan de man brengen, binnenkort de lucht in gaan.
Wat te doen? Alle intelligente netwerk-bewuste gadgets en apparatuur weggooien? Of moet ik gewoon bips hebben aan de potentie die in het accumuleren van data schuil gaat en ondertussen gewoon alle webcams afplakken? Dat kan alleen als ik ze allemaal kan vinden, want nergens is zo’n ding beter te verbergen dan tussen de pixels van een tv-scherm.
We weten niet wat de “bezitters” van die bij elkaar gesprokkelde gebruikers-data er uiteindelijk een keer mee gaan doen en wie er over 50 jaar allemaal bij kan. Misschien moet ik er gewoon mijn hoofd niet over breken, anders kom ik nog eens op het idee om als kluizenaar te gaan leven. Beter is het om mijn hoop te vestigen op de digitale burgerrechtenbewaker Bits of Freedom.
