ÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂAls ik zo het nieuws de laatste dagen eens bekijk en ik zie al die verschrikkelijke verhalen over politieke executies in Iran – met drugssmokkel als smoesje – de doodstraffen voor blasfemie in Pakistan, de steniging voor overspel in Afghanistan, de eerwraak in Turkije en de talloze andere gelijksoortige voorbeelden van menselijk wangedrag, dan word ik daar helemaal niet blij van. Ik zie een mensheid – waarvan ik toch verwacht dat die enige progressie aan de dag zou moeten leggen – hier en daar terugkeren naar een middeleeuwse theocratie van een zeer bloederige soort. En wat ik ook zie is dat er in de gevallen hierboven een sterke gemeenschappelijke factor zit die zeer prominent zijn kop opsteekt.
Stel je voor dat er een religie bestaat die een dusdanig gebrek aan respect voor menselijk leven heeft dat al de hierboven beschreven gruwelijkheden daar naadloos inpassen? Wat zou je van zoiets denken? Je zou toch haast verwachten dat zo’n jongen als Adolf Hitler een dergelijke levensbeschouwing, die zich welhaast grenzeloze macht over leven en dood – en de persoonlijke levenssfeer van de brave burger toe-eigent – met grote blijdschap zou omarmen?
Eigenlijk is het vreemd dat A.H. zich nooit heeft bekeerd tot deze stroming van georganiseerde intolerantie uit naam van een hoger wezen. Maar misschien bevielen hem de zwartonderlaarde ruitersbroeken wel gewoon beter dan een witte soepkaftan en een lange baard. Het zal Heinrich Himmlers invloed wel geweest zijn. Bovendien was het allemaal misschien wel veel te Semitisch naar Adolfs smaak, maar dat is een andere discussie. Hoe het ook zij, als dat hogere wezen dit soort geweld tegen haar eigen schepping goed kan praten door de mond van de verschillende geïnstitutionaliseerde betweters, voorgangers of andere gebedsleiders en hoogwaardigheidsbekleders, dan is er volgens mij geen andere conclusie mogelijk dan dat dit een vreselijk flutgodje is, dat alleen bestaat bij de gratie van de gelovers die er hun machtshonger en frustraties mee kunnen botvieren op onschuldige mensen. Zo!
Als het niet zo triest basaal was, dan zou het bijna koddig overkomen hoe dit imaginaire fenomeen zo veel macht uitoefent over zo veel mensen.
Het is jammer maar helaas: tolerantie voor religie is niet goed te praten. Het is bijna een synoniem voor machtsmisbruik, seksuele perversie, mensen-minachting, achterlijke discriminatie en een mentaal niveau dat eerder bij apen thuishoort dan bij de mensen van nu. En aangezien religie zoals het er naar uit ziet toch ergens in onze hardware zijn oorsprong vindt, zit er waarschijnlijk niets anders op dan het medicinaal te benaderen – lees uitroeien. Gewoon net als met elke ziekte, waarvan het vroeger misschien acceptabel was dat er nog mensen aan stierven – zoals syfilis bijvoorbeeld – maar waarvan je nu eigenlijk zou moeten toegeven dat het te vuur en te zwaard bestreden zou moeten worden als het nog steeds slachtoffers maakt. Met kanker doen we dat ook. Er zijn vast wel pillen of geinige operaties te bedenken.
Als ik er nog langer over nadenk gaat het me steeds erger irriteren. Hoe is het toch mogelijk dat er op basis van een geloof doodstraffen wordt uitgevoerd? Dan vind ik zoiets op politieke gronden nog beter te begrijpen, hoe gruwelijk ook dat soort executies is. Maar doden uit naam van god is zoiets als neuken voor de maagdelijkheid. Zinvol, wat?
