In 1938 stelde Adolf Hitler het “Ehrenkreuz der Deutschen Mutter” in. Hij deed dit om ervan verzekerd te zijn dat zijn “Herrenrasse” blijvend voorzien zou worden van vers bloed. Ook had zijn permanente oorlogsmachine aan de lopende band kanonnenvoer nodig en moest zijn door de oprukkende legers bezette gebied bevolkt worden. Het nieuwe “Lebensraum” moest zo – naast door middel van vernietiging – ook door de wassende Duitse Natie worden opgevuld, terwijl de inheemsen langzaam maar zeker werden vervangen. Althans, dat was het plan.
Het erekruis werd uitgereikt in resp. brons, zilver en goud aan vrouwen die voor het derde rijk vier, vijf of zes kinderen baarden. Zo werd ook de door de nationaalsocialistische ideologie vastgestelde rol van de vrouw onderstreept. Zij was ervoor om volk te kweken en moeder te zijn en nergens anders voor. In het bizarre extreme werd het verplichte moederschap nog eens doorgetrokken naar de kweek van loepzuivere nazi’s in de weinig omfloerst genoemde “Lebensborn” klinieken – de beruchte tegenhanger van de concentratiekampen – waar geen mensen werden vernietigd maar juist werden gefokt.
De vrouwen in Lebensborn werden met de hand geselecteerd op hun Arische kwaliteiten: blond, sterk, strak in de lak, met grote borsten en een ruime bips. Kortom, ze moesten de toenmalige partijbonzen vooral seksueel goed bevallen. Hoe de dames er daar in die broedhuizen bijliepen laat zich raden, maar het was de bedoeling dat de dappere blonde Ariërmannen zonder al te veel gedoe hun kostbare zaad konden deponeren in een welgevallige en gewillige Nazi-Mutter. Daarna was het eventueel weer snel terug naar het front. Saillant detail: Frida – Anni-Frid Lyngstad – van de Zweedse popgroep ABBA zou in het kamp SS-Lebensborn “Liebesnest” geboren zijn.
In een nieuw dieptepunt van zijn land heeft de Turkse president Erdogan – natuurlijk niet letterlijk – gesteld dat de Turkse vrouwen wat hem betreft eenzelfde rol hebben als de Duitse vrouwen in Hitlers tijd. Hij deed in dat verband een paar sappige uitspraken op een bijeenkomst van de vereniging van Vrouwen en Democratie, KADEM, in Istanboel. Ik citeer:
Een werkende vrouw die omwille van haar carrière afziet van het moederschap, is onvolwaardig. Hoe succesvol ze ook mag zijn, ze schiet dan toch tekort. Het is mijn vaste overtuiging dat een werkende vrouw die geen kinderen wil haar vrouwelijkheid verloochent. Als ze het moederschap en het huishouden weigert, dreigt ze haar vrijheid kwijt te raken. Turkse vrouwen moeten zeker drie kinderen krijgen, want sterke gezinnen vormen een sterke natie.”
Ik lees deze uitspraken van Erdogan en zie tegelijk hoe hij binnenslands steeds meer democratische mechanismen uit het politieke landschap verwijdert en kan me niet aan de indruk onttrekken dat Erdogan steeds meer op die rare snuiter met zijn spuuglok en maffe snorretje begint te lijken. Sterker nog, Hitler werd in zijn tijd nog gepapt, warm- en natgehouden door de Europese regeringsleiders die geen trek hadden in oorlog. Ik zie een soortgelijke stroopsmeerderij richting Turkije, wiens medewerking we nodig schijnen te hebben bij de indamming van de vluchtelingenstroom. (Alhoewel dat een kwestie van smaak is.)
Ik blijf het zeggen: die nieuwe Ottomaanse Sultan is geen vriendelijke kerel en we gaan nog erg veel last van hem krijgen. En wat zijn aanhangers in ons eigen land betreft zou ik graag zien dat ze terug gaan naar Ankara om hun repressieve politieke ideeën ergens anders dan hier te praktiseren. Vooral de Grijze Wolven, die hier al actief zijn vanaf de eerste Turkse influx en die naar nu blijkt een sterk conservatief en nationaal bindend NSB-effect ten gunste van moederland Turkije hebben gehad, mogen van mij vandaag de trein nog pakken. (Of natuurlijk die notoire rammelbak met stoeptegel op het gaspedaal…)
