Ik mag van buitenlanders zeggen wat ik wil. Ik heb dat recht omdat ik zelf van origine buitenlander ben, eerst tot kaaskop genaturaliseerd toen ik al in de twintig was. Dat geeft mij het recht om van alles te vinden over alle allochtonen die zich hier in Nederland ophouden. Daarnaast kan ik uitgebreid berichten over de buitenlanders buiten onze grenzen en heb ik op verzoek ook nog wel een opinie over iedereen die zich onderscheidt op basis van religie, kleur, culturele achtergrond en seksuele preferentie of voedselvoorkeur.
Zijn we gewaarschuwd? Daar komt-ie dan: Ik vind het Turkse gemiep over het vermeende racisme waarmee de in Nederland verblijvende Turken geconfronteerd zouden worden maar slappe kleinzieligheid. De aantijging komt voor zover ik weet vooral uit het conservatieve Turkije zelf, waar ze niet tevreden zijn met de mate van invloed die ze vanuit Ankara hebben op de in Nederland wonende Turken. En na het gesodemieter vorige week met die twee uit de fractie verwijderde PvdA Kamerleden van Turkse origine, die zich niet wilden conformeren aan de Nederlandse verworvenheden behorende bij onze rechtsstaat, waren de rapen helemaal gaar. Ankara, of beter gezegd de conservatieve kringen rond Erdogan, vinden ons niet aardig meer. Vooral niet omdat het ondertussen een gewoonte lijkt te worden dat die Turken zich storen aan iets wat wij hier in Nederland op onze manier wensen te regelen. Ik verwijs natuurlijk naar dat incident met die lesbische moeders en dat Turkse pleegkind.
De Turkse regering heeft het niet zo met ons Nederlandse integratiebeleid. Ze willen geen integrerende Turken. Ze willen wel “begrip voor de Turkse gevoeligheden” en ze vinden zich door Nederland “xenofobisch, islamofobisch en racistisch” bejegend. Waarom? Omdat ze geen zin hebben in de aandacht die Nederland heeft voor de radicaliserende jongeren, waarvan een deel uit de Turkse gemeenschap komt. En ze willen vanuit Ankara een dikke vinger in de pap van elk Turks huishouden hebben, zodat ze invloed kunnen uitoefenen op alles wat Ankara nog steeds als haar onderdanen beschouwt. Nederland is te modern en te liberaal en waarschijnlijk ook te egalitair naar de zin van de Turkse conservatieve macho’s. Ik lees die uitspraken over de “slechte behandeling die de Turkse medelanders” van ons krijgen en ik kan er maar één ding van vinden: “Zij die met droge ogen volhouden dat de Turken hier in Nederland onheus bejegend worden, zeuren als een stelletje slappe, kleinzielige huilebalken!” Zo. Dat kunnen Ankara en de Turkse ambassade hier in Nederland dan gevoegelijk in hun zak steken.
Het gejank van die niet-Nederlanders – maar ook anderen die zichzelf zo bijzonder vinden* – begint me aardig de keel uit te hangen. In de krant lees ik over een zwarte man die een taakstraf heeft gekregen omdat hij een zwarte piet – nota bene gespeeld door een meisje van 15 – in het gezicht heeft geslagen. Hij – een flinkerd van 31 jaar – zag zwarte piet als “concurrent van zijn zwarte identiteit” en ging daarom dus maar slaan. Waar moet het met deze wereld heen? Deze man, die zijn “zwarte identiteit” als vergoelijking voor zijn domme agressiviteit gebruikt, is volgens mij gewoon niet helemaal goed bij zijn hoofd. Ik heb het wel eerder gezien, in de supermarkt laatst, waar een zwarte man er op werd aangesproken dat hij voordrong in de rij voor de flessenautomaat. De man die hem (heel beleefd) op zijn onbeschofte gedrag wees werd gelijk uitgescholden en voor racist uitgemaakt. Lekker handig is dat van die zwarte meneer. Hij bewijst zichzelf geen dienst met zijn gedrag, want het is wel heel erg moeilijk om een dergelijk sujet nog serieus te nemen.
Deze voordringende meneer maakte zichzelf ongewild op een hele effectieve manier belachelijk en legde daarmee direct een aardig probleem bloot: Sommige elementen uit minderheidsgroepen lijken te verwachten dat ze een uitzonderingspositie hebben als het om algehele politesse en civiliteit gaat. Ze wensen niet te worden aangesproken op ongeoorloofd gedrag, dito handelen of een onacceptabele attitude, omdat ze zich dan racistisch, xenofoob, islamofoob of – naar gelang de achtergrond ‑ antisemitisch bejegend voelen. Ze manoeuvreren zichzelf daarmee in de uitzonderingspositie die ze op basis van hun gelijkwaardigheid eigenlijk niet willen hebben, maar ze zijn wel opportunistisch als het gaat om het gebruik van hun minderheidspositie. Je kunt ervan zeggen wat je wilt, maar ik vind dat dus een zielige vertoning van de Aller-Bovenste-Plank.
Ik vind het ook maar slap gedoe allemaal, getuigend van een treffend gebrek aan ruggengraat. Ik zou me toch niet moeten voorstellen om mij als “Italiaan”, elke keer als er iets over pizza, maffia of messentrekkers wordt geroepen, onheus en xenofoob bejegend te voelen. Daar zou ik op geen enkele manier respect voor kunnen opbrengen.
*) In dat verband wil ik ook nog wel vermelden dat ik diarree krijg van wat de auteur Norman Finkelstein “de holocaust industrie” noemt. Dat is joodse zieligdoenerij, speciaal gericht op de legitimering van de illegale bezetting van de Palestijnse gebieden.
