Het is mij onduidelijk wat het Vaticaan denkt te bereiken met haar kritiek op het verlenen van de Nobelprijs voor de geneeskunde aan de Britse wetenschapper Robert Edwards voor zijn uitvinding van de In Vitro Fertilisatie (IVF). Zij stelt zich op het standpunt dat er teveel embryo’s in de vriezer blijven liggen, en dat dit Edwards zijn verdienste is. Ook begint volgens het Vaticaan het “leven” al bij de conceptie.
Onze Vaticaanse seks-specialisten hebben waarschijnlijk niet helemaal door dat, als de wereldbevolking niet dat laatste beetje wordt opgekrikt door hier en daar een anders onvruchtbare moeder te helpen met IVF, het Katholieke smaldeel met een zeker uitsterven wordt bedreigd. Dit kan juist alle hulp gebruiken. Misschien is de reden wel dat de priesters zich vooral met perverse seks bezighouden en hebben ze het door de natuur bedoelde verband tussen seks en kinderen – en dus potentiële Katholieke zieltjes – nog niet in detail begrepen.
Ik dacht dat de pastoors altijd zo’n behoefte aan kerkelijk kanonnenvlees hadden? (Waarvan we sinds kort overigens een gruwelijke connotatie kennen…) Dan ligt IVF voor hen toch precies in het verlengde van hun eigen belang? Rationaliteit is niet de sterkste kant van deze wereldvreemde spoken-kijkers, dat blijkt maar weer.
