Ahed Tamimi, het is een hoog geprofileerde naam sinds dit kind een Israëlische soldaat op zijn bakkes heeft geslagen. Ze staat een dezer dagen terecht. Terecht, denk ik dan, want wat moet Israël anders doen met een burger die het geweldsmonopolie van de staat tegen een staatsfunctionaris doorbreekt? Niet vervolgen is geen optie, want dat zou de autoriteit van de Israëlische strijdkrachten – voor zover ze die nog hebben – ernstige afbreuk doen. Dat kan natuurlijk niet. Geen enkel land zou dat tolereren en een land als Israël, dat permanent in staat van oorlog verkeert, kan zich dat al helemaal niet permitteren.
Maar daarover gaat het hier nu even niet. Ik wil iets heel profaans noteren van een geheel andere orde: Als ik kijk naar het gezicht van deze Tamimi, dan valt me op dat ze er als een echte Joodse dame uitziet, van het soort dat je overal in het hardwerkende Tel Aviv, het vroombiddende Jerusalem, maar vooral in het feestvierende Jaffa op straat ziet. Ze is echter Palestijnse. Ra ra hoe kan dat? Heel simpel. Zowel de Joden als de Palestijnen komen van oorsprong van de berg Sem* bij Jerusalem. Vandaar het predicaat “Semitisch” voor de Joden, dat voor de Palestijnen evengoed gebruikt zou kunnen worden. Joden en Palestijnen zijn eigenlijk dezelfde mensen, qua herkomst en qua genetische opmaak, en het onderscheid dat tussen die twee aartsvijanden wordt gemaakt is eigenlijk volledig sociaal-religieus en daarmee onzinnig. Het geeft ook een bijzonder ironische lading aan het woord “antisemitisch”.
Over sociaal gesproken: de illegale en zwaar bevochten Israëlische nederzettingen in Palestijns gebied worden keurig mooi en splinternieuw door Palestijnse aannemers en bouwvakkers neergezet. Dat vind ik dan toch gek. Waarom doen die lui dat? Ik kan me indenken dat de verhoudingen in dat land drastisch zouden veranderen als alle Palestijnen unaniem zouden besluiten om geen poot meer voor de Israëli uit te steken; op de bouwplaats, op de markt of in de service-industrie. Dan zou een groot deel van de Israëlische economie op zijn gat liggen. Het zal echter niet snel gebeuren. In de laatste 2.000 jaar is er volgens mij nauwelijks dergelijke actie gevoerd. Helaas is brood op de plank ook voor Palestijnen belangrijker dan het politieke gebaar, dus een gecoördineerde nationale staking zit er niet in. Ik vraag me zelfs af of die gasten – die tot op het bot verdeeld en politiek gefragmenteerd zijn, zonder uitzicht op een grote-mensen front dat volledig gesloten is – wel in staat zijn tot zoiets. Ik schat die Palestijnen niet erg principieel in als het gaat om het handhaven van een dergelijke sanctie tegen Israël.
Ondertussen heb ik voor die zandbak aan de Middellandse Zee persoonlijk geen enkele hoop op iets dat in de verste verte naar een oplossing riekt . Ze willen niet, omdat ze uit de lucht gegrepen religieuze verschillen, die duizenden jaren geleden zijn verzonnen door een paar zwevers, belangrijker vinden dan een menselijk bestaan voor iedere inwoner van Israël (en de haar omringende gebieden). Beide groepen houden elkaar en zichzelf al eeuwenlang in gijzeling, dus kan ik mij terecht afvragen of ze de vrede wel verdienen. Je zou het deze generaties toch van harte gunnen, maar als ik diep in de ogen van Ahed Tamimi kijk, dan zie ik het voorlopig niet gebeuren.
*) Ze hebben daar dus ook dezelfde “etnische rechten”, voor zover je daarvan kunt spreken. Als hier iemand opduikt die mij komt vertellen dat dit land 2.000 jaar geleden van “hen” was en dat hij daarom namens zijn “door god uitverkoren volk” een claim op mijn achtertuin legt, dan kan hij een grote schop voor zijn achterste krijgen en wordt hij door iedereen uitgelachen. Toch is dit precies wat de Zionisten in Palestina hebben gedaan en nog steeds doen, met de onaflatende steun van de Verenigde Staten van Amerika…
