Het zal in huize Carlito Weltevree gaan zoals in de meeste gezinnen waarin zich minstens één dame bevindt: zo af en toe moeten de beslommeringen van de dag worden doorgenomen om stoom af te kunnen blazen. Bij ons is dat het prerogatief van moeder de vrouw, die in de regel – zoals veel van haar lotgenoten – de complexiteit van de werkdag met een korte en verlossende klaagzang van zich afschudt.
So far, so good. Ik heb ondertussen geleerd om met geduld te ontvangen en vooral niet te willen zenden. Maar dan gaat het vaak nog net even anders dan gepland. Plotsklaps schakelt dan, midden in zo’n litanie, mijn jongens-brein in en ga ik me inhoudelijk met de zaken bezighouden. Dat is ook het moment waarop moeders rapen in één keer gaar zijn.
Het werkt nu eenmaal zo bij ons heren: spreek ons aan met een probleem en we gaan naar oplossingen zoeken. Dat is wat ik zelf ook verwacht van iemand met wie ik mijn spinsels (of issues, uitdagingen) deel. Ik wil dat mijn luisteraar meedenkt en mee-manoeuvreert, anders kan ik net zo goed ergens anders heen met mijn gedoe. Mannenvrienden onder elkaar zijn oplossingsgericht, rechtlijnig” en ze helpen elkaar. Zo is het en zo moet het ook blijven.
De Pavlov-oplossingsattitude – die ik thuis naarstig probeer te onderdrukken – is er een die volgens mij in niet geringe mate heeft bijgedragen aan de overleving van onze soort. Die praktische insteek van ons moet zo’n 2- tot 300.000 jaar geleden heel erg handig zijn geweest, want anders hadden die hongerige beren te eten gehad in plaats van die jagers en had ik hier nu niet gezeten. Snel kunnen reageren op dynamische omstandigheden, een scherpe focus en vooral efficiënt en doelmatig kunnen communiceren zijn eigenschappen die er bij ons mannen al heel lang inzitten en waarop de evolutie ons genadeloos heeft geselecteerd. Daarnaast deden de dames, die een geschikte DNA-provider voor hun aanstaande kroos zochten, hetzelfde. Een luisterend oor was daarbij volstrekt onbelangrijk. Er moest eten op de plank, de groep moest worden beschermd en er moest nageslacht komen. Het waren daarom de spieren, haren, bouw, effectiviteit en de slagkracht van de man en kandidaat vrijer die voor de dames telden. Dat zijn dus ook de specificaties waarop wij mannen tot zeker 12.000 jaar geleden – een schamele muggenscheet in evolutietijd – altijd zijn afgerekend. Wij kunnen er dus helemaal niets aan doen dat we zijn zoals we zijn!
Anderzijds zullen de dames eveneens zijn gevormd door dezelfde mechanismen als wij, met dat verschil dat de seksuele selectie in de eerste helft van onze soort-carrière geheel door vrouwen werd gedaan. Waarschijnlijk is dat nog steeds het geval, al denken wij natuurlijk graag wat anders. Het is daarom best eigenaardig dat de dames zo’n enorm punt maken van de oplossingsgerichtheid die ze aan mannen zo irriteert als ze hun ding alleen maar willen “bouncen”. Dames – zo hoor ik – willen vooral hun verhaal kwijt en zijn al pratend niet geïnteresseerd in welke oplossingsrichting dan ook. Dat luisterende oor is op zo’n moment” wel gewenst, maar alle aanpalende adviezen, oplossingen, aanpakken en perspectieven waarmee de gemiddelde kerel al snel aankomt dus” niet.
Het zou allemaal goed kunnen gaan als de heren zich de dames-wens stevig in hun oren zouden knopen. Het probleem daarbij is echter dat wij mannen daarmee recht tegen onze mentale stroom in moeten zwemmen. En waarom eigenlijk? Waarom moeten wij ons eigenlijk aanpassen (…de facto downgraden volgens sommigen…) aan deze voor ons zeer eigenaardige aanpak van zaken? Het zal best wel heel meegaand en diplomatiek zijn allemaal, maar in feite is het buitengewoon onhandig. Beter zou het zijn als er een functionele scheiding komt in de verwachtingen waarmee mevrouw een “gesprek” in gaat. Waarom laat die legendarische intuïtie haar daar zo in de steek en denkt ze dat haar mannelijke partner zich als een vriendin moet gedragen? Het is tenslotte geen raketwetenschap: als je oplossingen wilt, dan praat je met een man. Wil je geen oplossingen, dan praat je met een vrouw. Je moet dan echt niet bij die man zijn. Dat is voor iedereen handig om te onthouden.
Update 3 juni 2017: Soms komt er commentaar dat hout snijdt. Bij dezen dat van een van mijn zeer gewaardeerde en vooral ongekend rechtlijnige dames-kameraden:
Over dat man/vrouw gedoe heb ik nog wel een opmerking, want het zit complexer in elkaar dan je denkt. Een vrouw wil EERST dat haar man naar haar luistert, te voor en te na, van voor naar achter en dan weer terug. Pas als die man HELEMAAL begrepen heeft waar het om gaat, moet hij haar ogenblikkelijk uit de brand helpen met een passende oplossing. Het fnuikende zit hem natuurlijk in de woordjes helemaal begrepen worden, want hoe definieer je dat in vredesnaam. Kijk een man die humt als zijn vrouw haar klaagzang doet en doorgaat met de krant lezen, dat gaat niet goed. Maar een man die halverwege het verhaal denkt dat hij het SNAPT en al met een oplossing komt, krijgt ook de wind van voren want ze moet eerst haar hele verhaal doen anders voelt ze zich niet begrepen…
Het blijft een bijzonder fenomeen, want het kan zelfs zo zijn dat als de vrouw zich HELEMAAL begrepen voelt (waarvan de specificaties en actuele definitie niet helemaal eenduidig en altijd geldend zijn), dan hoeft er niet eens meer een oplossing. En dat is voor het oplossingsgerichte brein van de man niet te doen: al die tijd besteden zonder iets op te lossen….”
