Als kattebelletje voor de gemiddelde creationist noteer ik twee feiten die hun zouden moeten overtuigen van de onhoudbaarheid van de stelling dat de wereld in ongeveer 4.000 jaar door een omnipotente schepper in elkaar werd geflanst. Ik noem het maar even zo, want als je kijkt naar het uiteindelijke resultaat tot nu toe dan moet je toch concluderen dat er erg veel fouten in het ontwerp van moeder natuur zitten. Onze knieën bijvoorbeeld, die hadden een stuk beter gekund. Zo zijn er aardig wat voorbeelden aan te wijzen.
Het zekere voor het onzekere nemend ga ik er daarom toch maar van uit dat evolutie de enige scheppende kracht is geweest. Ik ben wetenschappofiel, dus ik geloof pas in het bestaan van iets als het is aangetoond of als er op basis van waarnemingen sterke aanwijzingen zijn dat iets bestaat en er experimenten mogelijk zijn om het aan te tonen. Wat de evolutie betref is ondertussen ruimschoots bewezen dat het echt is, maar wat god aangaat moeten we vooralsnog stellen dat het om een hardnekkig verzinsel gaat, want er is nog nooit een” serieus verifieerbare waarneming gedaan.
Geinig intermezzo: voor zover ik weet zijn de huidige christelijke bedevaartplaatsen vooral gelegen in gebieden waar ooit een moederkoorn-infectie heeft geheerst. De vele Mariaverschijningen op onze planeet zijn vooral goedgelukte psycho-trips geweest, veroorzaakt door die lekkere schimmel die vandaag de dag niet slecht zou vallen op de smartshop-markt.
Ik zou graag zien dat de persistente godsaanhanger mij antwoord geeft op de volgende twee vragen: 1 – Als de wereld slechts 4duizend jaar oud is, hoe kan het dan dat er op een strand in Canada voetstappen van Homo Sapiens zijn gevonden die 13.000 jaar oud zijn? En” 2 – Als de wereld.…. <idem, snip>, waarom zien wij dan sterren die 9 miljard lichtjaar van ons af staan? Als het universum slechts 4.000 jaar bestaat, dan kunnen we niet verder dan 4duizend lichtjaar terug (sterren-)kijken en dan staat de oudste ster die we kunnen zien ook 4duizend lichtjaar van ons verwijderd. Klaarblijkelijk is dat niet het geval.
Mag ik de godvrezende sprookjesvertellers hierbij uitnodigen om een en ander uit te leggen? Ik weet het, deze vraag stel ik tegen beter weten in, want het zal niet gebeuren dat zo’n figuur zich zal laten verleiden om zich met de werkelijke wereld om ons heen bezig te houden. Hun droomwereld zal toch belangrijker zijn.
Ondertussen komt er nog een leuke link binnen van een kameraad: religieus fundamentalisme lijkt te worden veroorzaakt door een defect in de prefrontale cortex. Waarom verbaast me dat eigenlijk niet? Lees hier verder…
