Ik kwam een paar jaar geleden bij de lokale bakker en wilde daar wat brood kopen, toen ik me ineens realiseerde dat ik er misschien wel niet zou kunnen betalen met plastic. Toch wel wat ongerust vroeg ik daarom aan de verkoopster of ik daar wel kon pinnen. Het antwoord: “Nee meneer, wij zijn hier van de eerlijke duit!” Waarop ik antwoordde: “Nou mevrouw, dan ga ik wel ergens anders heen, want die duiten heb ik sinds de eeuwwisseling al niet meer.…”
De hang naar contant geld is uit de tijd en eigenlijk een frivole aangelegenheid die nog kostbaar is ook. Een ondernemer die een winkel draait heeft meer kosten aan de verwerking van cash dan van de digitale betalingen aan de balie. Een winkelier die desondanks geen pinautomaat in zijn tent wil, verdient dus eigenlijk de business niet. Ik ben niet de enige die er zo over denkt, want de bakker waarover ik het hierboven heb is ondertussen failliet, terwijl het ooit een goedlopend, van generatie op generatie overgedragen bedrijf was.
Gelukkig worden de onpinbare winkels in Nederland zeldzaam. De meeste ondernemers in dit land lijken wel te begrijpen dat je het op alle manieren moet faciliteren dat de klant gemakkelijk van zijn geld af kan komen. Ik heb in mijn omgeving nog wel een stamkroeg die dat nog niet begrijpt. Dat is eigenlijk best wel heel erg suf van die tent, want ik zou een stuk royaler zijn met rondjes als ik me geen zorgen hoefde te maken over de geldstand in mijn portemonnee. Maar, je weet niet hoe een koe een haas vangt en misschien ontdekt de eigenaar de digitale behoefte ooit nog een keer als een veelvoorkomend sentiment onder zijn klantenschare. Dat zal het moment zijn dat ook hij een pin-terminal op de bar zet.
Mijn frustratie met het chartale gezeik is nog lang niet over, merkte ik gisteren weer. De reden is mijn regelmatige bezoek aan onze oosterburen. Want in dat geweldige Duitsland kan ik zelfs niet pinnen in de meeste supermarkten! Daar werd ik in de afgelopen dagen voor de zoveelste keer mee geconfronteerd. En dat nog wel ondanks mijn goede hoop op vooruitgang, zelfs in dat land van hardnekkige hippies. Het was tegen beter weten in en ik ben maar weer de winkel uitgelopen. Pinnen ging niet; of ik maar naar de geldtomaat wilde gaan om cash op te nemen. Want “Nur Bahres ist wahres…” Of die halfgare “Euro Karte” natuurlijk.….
Nou, ik ben dus echt niet naar een automaat gegaan om geld op te nemen, want dat is gewoon te ver beneden mijn stand. Waarom kan ik in hemelsnaam niet met een Nederlandse kaart pinnen in een Duitse buurtsupermarkt? (Karstadt was trouwens geen enkel probleem, laat ik eerlijk zijn…) Voor de grootste economie in Europa is dat best wel een bijzondere fuck-up, want er zijn jaarlijks heel veel buitenlanders die in Duitsland hun boodschappen willen doen. En op de rest van dit continent kan ik volgens mij pinnen in vrijwel elk gat in de grond. Maar niet in Duitsland!!!! Wat is er toch mis met die gasten? Willen ze in dat land geen geld verdienen?
Ik zie het cash-gebeuren als een ijkpunt. Iemand die nog in papiergeld en munten blijft steken is niet helemaal bij de tijd en dient derhalve met argwaan te worden bejegend. Die zit namelijk nog in een soort romantisch anti-tech Luddisme, en daar kan ik toch slecht tegen merk ik. Maar wat te doen als het om een heel land gaat? “Abwarten”, denk ik, tot de wet die het Europese pinnen moet garanderen zelfs door Duitsland is geratificeerd. Dan kan de ondernemende Hillbilly ook in dat land niet meer om het pinnen heen, ook niet als het een buitenlandse kaart betreft. Maar tot die tijd blijft het in Duitsland behelpen.
