Veel mooier is het niet te brengen dat het Europarlement per jaar zo’n 40 miljoen €uro verspijkert aan een onduidelijke onkostenvergoeding. Het riekt naar de zwendel en dat is het wat mij betreft ook. Als ik dat bezopen hoge bedrag omreken, dan is dat per Nederlandse belastingbetaler – iets meer dan 13 miljoen stuks – een bedrag van zo’n 3 €uro per jaar. Dat is een aardige cent als je dat de gemiddelde belastingbetaler vraagt.
De onkostenvergoeding beloopt 4,5 duizend €uro per parlementariër per maand en wordt netto uitgekeerd naast het reguliere salaris en het is bedoeld om er de kosten van een kantoor in het thuisland mee te financieren. Samen met de rest van Europa zit ik me op dit moment af te vragen waarom de bezoldiging van die gasten zo waanzinnig hoog moet zijn. Alleen de onkostenvergoeding is al hoger dan wat menigeen als salaris mag incasseren. En dat voor publieke functionarissen? De zakkenvullerij is ronduit schandalig.
Details zitten achter het plaatje. Een waarschuwing is op zijn plaats want fris is het allemaal niet. De grafiek hier laat zien in welk land er tegenstand bestaat tegen het transparanter maken van deze kosten en vergoedingen. Rood is tegen, blauw is voor. Dat laat gelijk zien in welke regio het gesjoemel het ergste moet zijn. Daarnaast zijn het als ik het goed begrijp vooral de christenen die alles zo obscuur mogelijk willen houden. De Pavlov-vraag “waarom verbaast me dit niet” ligt voor de hand. Christenen en Oost-Europeanen, het blijven toch speciale gevallen.
Het is slecht te begrijpen waarom de geldverslinding in Brussel en Straatsburg niet snel, effectief, definitief en vooral zichtbaar wordt aangepakt. Als men Europa dan zo na aan het hart draagt, waarom wordt dit soort uitwassen dan niet uitgeroeid? Dat zou de geloofwaardigheid en het bestaansrecht van de Unie zeer ten goede komen en heel veel gras voor de voeten van de populistische eurosceptici wegmaaien. Ook in verband met dat ge-heen-en-weer tussen Brussel en Straatsburg elke maand is de Unie steeds moeilijker te verdedigen.
We hebben een waarschuwing gekregen met het Brexit-referendum maar het kan nog verder fout gaan. De Europese kiezer blijft niet voor eeuwig zo verstandig als ze tijdens de laatste paar continentale verkiezingen is gebleken; en waar ze tegen alle vrees in niet voor populistisch rechts is gegaan. Geld – en vooral ook belasting – ligt voor de meeste mensen gevoelig. Dat zou het draagvlak voor de Unie wel eens definitief kunnen ondergraven.
