Een onschuldig uitstapje in Milaan trakteerde mij enkele dagen geleden op een persoonlijke primeur. Ik zag voor het eerst in mijn leven een expliciet real-time overblijfsel van het Europees (stedelijke) fascisme open en bloot in het straatbeeld. Zelfs in mijn vele omzwervingen door ex-Naziland Germanicum heb ik nooit een swastica gezien. Laat het aan die spaghetti’s over om mij met een authentieke fascis op mijn dak te vallen. En dat niet één keer, nee meerdere malen pijnigte dit gruwel mijn onvermoedende oog. Heb ik weer, terwijl ik – minding my own – rustig door de stad liep te flaneren.
Het lukte die Duitsers voor zover ik weet wel om hun steden op te ruimen, maar die Italianen hebben daar kennelijk wat meer moeite mee. Daar is sinds minstens 80 jaar niets nieuws onder de zon als je het mij vraagt. Waar gemilitariseerd Mofrika onder Adolf H. te B. voortvarend Europa onder de voet liep, moest Bennie nog bedenken of hij er zijn siësta voor ging onderbreken. Geheel in lijn met zijn culturele dispositie was hij bijna te laat en pas onder druk van zijn Tutoonse kompaan bereid om aan de strijd deel te nemen. Hij heeft het met een goedgemikte kogel in zijn borst moeten bekopen, waarna hij als een bestervende fazant in een benzinestation werd opgehangen. Daarin was hij dan wel weer flukser dan Hitler, die pas twee dagen later de aardse plaat poetste.
Ik geef toe, het is geen sinecure om alle fascistische symbolen uit een stad te verwijderen. Ze waren tenslotte speciaal voor de überzichtbare eeuwigheid precies daar opgehangen waar ze niet te missen waren. Daarnaast was schokbeton een geliefd materiaal, vaak verdekt verstopt gestoken onder een dun laagje marmerachtig materiaal. Zie dat maar eens helemaal weg te krijgen.
Als ik er op was blijven letten had ik waarschijnlijk meer fasces gezien. Ik heb het erbij gelaten. Het is sip genoeg dat Mussolini een in beginsel mooi symbool voor zijn politieke logo heeft misbruikt. De lictoren – de begeleiders en lijfwachten van de gezagsdragers en belastingheffers van het klassieke Rome – droegen de fasces als symbool van de macht en de rechtvaardigheid. Vooral die laatste connotatie is wel heel erg diep de grond in geboord.
Maar nu even iets heel anders .…
Milaan is de minst interessante en met vlag en wimpel de lelijkste stad in Noord-Italië. Je hoeft er dus echt niet heen, tenzij je de best gesorteerde delicatessenwinkel op deze planeet een goed uitstapje vindt en dit culinaire wereldwonder wilt bezoeken. Dat wonder heet Peck … (Via Spadari, 9). Het is daar oneindig veel leuker, aangenamer en vooral veel verleidelijker dan bij die mode-makende aanstellers zoals Gucci, Dolce, Versace, Armani, Prada en al die andere flamboyante mafketels. …
