Weinig heb ik er ondertussen niet over opgeschreven, dat Turkije van tegenwoordig. Maar nu begin ik me toch ongemakkelijk te voelen over de voortvarendheid van die natie. Dat komt door een aantal dingen, waarvan er genoeg op dit blogdingetje zijn na te lezen. Waarover ik het voor zover ik me kan herinneren nog niet had was het feit dat steeds meer Europese staten de genocide van Armenië, uitgevoerd door het zieltogende Ottomaanse rijk in het jaar 1915, gaan erkennen. Gisteren kondigde Duitsland aan dat Kanselier Angela Merkel en het Duitse parlement het ook gaan doen, evenals Oostenrijk en Nederland niet zo lang geleden.
Ik vind het goed nieuws en niet zozeer omdat die moordpartij gewoon op tafel moet komen voor wat hij is (namelijk volkenmoord) of zelfs niet omdat het de eerste actie van deze aard is die als zodanig geregistreerd staat. Het gaat mij er vooral om dat erkenning van de Armeense genocide de Europese rug recht ten opzichte van die chanteerders in Turkije. Turkije dreigt met een hele grote mond met van alles en nog wat naar de staten die de genocide willen erkennen. Alleen was de werkelijkheid achteraf vooral veel gescheer en weinig wol. Nu is er echter die deal met Turkije die ons van de “ongewenste vluchtelingenstroom” zou moeten afhelpen; met dank aan de Hollandse sociaaldemocraten die dat verzonnen hebben. Die deal maakt ons wel heel erg chantabel. Bij elke scheet die Dictator Erdogan van het Nieuw-Ottomaanse rijk dwars zit, dreigt hij met opzegging. Nu denk ik persoonlijk dat er veel betere oplossingen dan die met Turkije mogelijk zijn, dus hoe eerder dat misbaksel uit het water wordt geblazen, hoe beter het is.
Verontrustender is dat andere bericht, namelijk dat Turkse politici in diaspora – inclusief leden van de “Grijze Wolven” – proberen om lid te worden van Europese politieke partijen, om zo een voet tussen de deur van onze democratie te krijgen. Gelukkig zijn de partijvoorzitters in Nederland erop bedacht en maken die proto-fascisten die hier het roer willen overnemen geen schijn van kans. Erdogan kan dus het dak op voordat hij met zijn dikke vingers in onze pap gaat zitten roeren. Dat hij zijn land wil veranderen in een Fürherstaat is tot daaraan toe, alhoewel het voor de meeste Turken verschrikkelijk zal zijn. Dat hij zijn onzin ook nog eens wil exporteren naar onze parlementen is een paar bruggen te ver. Het geeft ook wel een idee hoe de loyaliteiten van de Europese Turkse medelanders eigenlijk liggen en dat idee is niet positief. Ik zou willen voorstellen aan alle Turken die Erdogan aanhangen om dit land te verlaten en ons zo te vrijwaren van de debiele despotische invloed die Erdogan hier wil hebben. Die man schaamt zich werkelijk helemaal nergens voor.
Hoe deden ze dat tijdens de oorlog met Duitsers en Japanners die buiten de rijksgrenzen vertoefden en die niet als soldaten actief waren in bezet gebied? Die werden geïnterneerd in kampen. Wellicht kan de burgemeester van Kampen alvast kijken of hij wat ruimte heeft?
