Op” 28 september 1978 stierf in Vaticaanstad de voormalig patriarch van Venetië,” Albino Luciani. Hij was toen beter bekend als paus Paulus-Johannes I of “De Lachende Paus”. Zijn camerlengo klopte hem die ochtend, zoals het protocol vereist, drie maal op het voorhoofd met een hamertje en vroeg hem of hij werkelijk dood was. De paus wilde echter niet ontwaken en was duidelijk vertrokken naar de hemel, om zich daar bij zijn Grote Voorganger te voegen.” Paulus Johannes I was op dat moment 33 dagen aan het bewind geweest, nadat hij op 27 augustus de op 6 augustus overleden” Paulus VI had opgevolgd. Zijn regering was voor Vaticaanse begrippen extreem kort, waar het nog steeds eerder de regel is” om aan de macht te blijven totdat je er na een lang pontificaat letterlijk bij neervalt. De uitzondering van de recentelijk afgetreden Benedictus natuurlijk daargelaten.
Rond het overlijden van Luciani is vanwege zijn micro-regime veel controverse ontstaan. Omdat hij bekend stond als een eenvoudig man die wellicht de curie zou gaan hervormen, werd al snel gespeculeerd over een onnatuurlijke dood. Hij zou zijn vermoord door hen die de macht van de duistere elementen” binnen de regering van het Vaticaan wilden beschermen. De wat eigenaardige gang van zake na zijn dood, de vroege verwijdering van zijn lichaam uit het pauselijke appartement, het ontbreken van een autopsie en de vele” belanghebbenden van zijn verscheiden” – met name binnen het “Istituto per le Opere Religiose”, ofwel de Vaticaanse bank” – gaven allemaal lucht aan een uitgebreide samenzweringstheorie. Ik herinner me nog het boek van David Yallop, “In God’s Name” (1984), waarin uit de doeken wordt gedaan waarom deze paus wel vermoord moest zijn. Ik geef toe, ik heb dat boek toentertijd ook grif voor waarheid verslonden. Ik beleefde” de begrafenis van Paulus-Johannes I in Italië en kreeg daar de eerste maten” van de toen nog zeer prille samenzweringstheorie mee. Ik was 14 en een goedgelovige van het verkeerde soort, een tekortkoming die ik zes jaar later nog niet had goedgemaakt.
Ondertussen weet ik gelukkig beter en kan ik de doorsnee” samenzwering die in de mainstream pers verschijnt op waarde(loosheid) schatten. Ik heb geleerd hoe gretig de gemiddelde mens, die liever niet verder nadenkt dan de pukkel op zijn” neus lang is, liever gelooft in de “Most Juicy Story Available” dan” in de saaie werkelijkheid. Het eerste verkoopt nu eenmaal beter, zo getuigt ook het uit de lucht gegrepen maar uitzonderlijk spannende verhaal van die zelfbenoemde pseudo-historicus Dan Brown, “The Da Vinci Code” (2003). Ook nu is de werkelijkheid saaier dan fictie en zie ik het voor wat het is. En dit keer ben ik – zoals vaak, want er zijn meer mensen zoals ik -” niet alleen” en verkeer ik” zelfs in Uitzonderlijk” Gezelschap. Enter:” Mijn Grote Held Paus Fransiscus.
Ik wil het volgende toch gewoon even gezegd hebben: Als er iemand is die de macht van de curie, de extravagante kerkvorsten en de Vaticaanse bank aanpakt, dan is het deze jezuïet wel!” Dus als er ooit een waarschijnlijke kandidaat voor de Roomse dodenlijst was geweest, dan is het mijn Franciscus. Hij had volgens de doorsnee samenzweringstheorie eigenlijk al lang om het hoekje geholpen moeten zijn, zeker omdat zijn eenvoudige onderkomen – in tegenstelling tot dat van Paulus-Johannes I – niet zo zwaar wordt bewaakt. Ook is deze paus vaak in de kleine uurtjes alleen in Rome te vinden, waar hij zwervers ondersteunt en geld aan ze uitdeelt. Maar gek genoeg is er na twee jaar Fransiscus – brenger van eenvoud en neonederigheid – nog steeds niet met hem afgerekend, terwijl er binnen het Vaticaan en de colleges van Kardinalen & Bisschoppen zo velen zijn die zijn bloed wel kunnen drinken. Dus waar blijven” die moordenaars, nu ze de” meeste belangen te beschermen hebben? Ondertussen heeft Franciscus” het” Istituto per le Opere Religiose zo ongeveer afgeschaft, heeft hij de bezem door de” colleges van K&B én de Heilige Kerkleer gehaald en besteedt hij veel van zijn tijd aan het afbreken van de kerkelijke rijkdom en het herverdelen daarvan in de richting van de armen en kanslozen.
Deze paus, die in zijn jaarlijkse kersttoespraak voor de kardinalen en medewerkers van de curie aan zijn gehoor een onverholen fikse” veeg uit de pan uitdeelde over de” door hem waargenomen ziekten*, is nog springlevend! En de wereldlijke werking van de macht, met al haar tactieken zoals die reeds door Nicollò Machiavelli zo mooi werden beschreven, is dat onveranderd ook. Dus als je het mij vraagt, dan is deze paus het levende bewijs voor de onzin van de samenzweringstheorie rond de dood van zijn verre voorganger paus Paulus-Johannes I, die in werkelijkheid in zijn slaap aan een ordinaire hartverzakking overleed. Het spelletje om de macht wordt ondertussen gespeeld als vanouds, terwijl een logischerwijs gedoodverfde kandidaat voor liquidatie nog altijd stevig in het veld staat.
Tel een en ander bij elkaar op en je moet wel concluderen dat moord, doodslag en het Vaticaan niet goed samengaan, in weerwil tot wat alle sensatiezoekende “waarheidsconsumenten” zo graag willen denken. Ik denk eerder dat ze daar in Rome tot hun denkbeeldige vrinden in de hemel bidden, om maar zo snel mogelijk van hun kwaad verlost te worden. Daar hebben ze vast hele speciale gebeden voor.
*) De ziekten – 15 in getal – die Franciscus in zijn kerk ziet (bron: De Volkskrant):
1 – Onsterfelijk, immuun en zelfs onmisbaar voelen” 2 – ‘Martalismo’ (van Marta), oftewel excessief werken” 3 – Mentale en spirituele ‘verstening’ ” 4 – Excessieve planning” 5 – Slechte coördinatie, oftewel niet willen samenwerken” 6 – Spirituele alzheimer” 7 – Rivaliteit en verwaandheid” 8 – Existentiële schizofrenie” 9 – Geklets, gemopper en geroddel” 10 – Vergoddelijken van de bazen” 11 – Onverschilligheid naar anderen” 12 – Begrafenisgezichten” 13 – Accumuleren van” materieel” goed” 14 – Gesloten kringen, waar bij de groep horen belangrijker is dan horen bij Christus” 15 – Wereldse winst en exhibitionisme
Dus heren kerkvorsten, maakt u de tieten maar nat, want jullie hoogtij” is als het aan deze paus ligt spoedig” voorbij…
