Vandaag heb ik een hoop eieren die ik eigenlijk kwijt moet, maar die zullen moeten wachten. Dat is geen gevolg van het gisteravond beëindigde pluimveevervoerverbod, maar van mijn al langer sudderende onderbuikgevoel over die IS-gangers. Ik zeg onderbuik, maar ik bedoel eigenlijk endeldarm. Want het gevoel dat ik krijg – hoe meer ik lees over die idioten die naar de IS-jachtvelden vertrekken – ligt dichter in de buurt van een fikse diarree dan wat anders.
Ik had het me eigenlijk nog niet echt goed gerealiseerd wat er op dit moment gebeurt in dat kalifaat. Een paar maanden geleden was mij” nog niet zo veel bekend als nu over de dingen die deze verknipte criminelen eigenlijk uitvoeren. Maar het komt er gewoon” op neer dat deze “Strijders voor de ware” islam” een Ãœber-Fascistische staat willen stichten, waarin alle individuele vrijheden van de burgers – die daarmee” verworden tot slaven van de uiterst verwerpelijke sharia-elite – zijn verdwenen. Dat heb ik in de geschiedenis wel eerder gezien, zij het bij” ideologische clubs die minder aan religie maar meer” aan het corporatisme hingen. Gevoelsmatig vind ik IS ook een stuk enger. Ik heb bijvoorbeeld de indruk dat deze club in proportie tegen haar “eigen” burgers een stuk gewelddadiger is dan Mussolini en Hitler ooit zijn geweest. (Met uitzondering van het fascistische en nationaal-socialistische geweld tegen hun eigen zondeboksegmenten natuurlijk.) Deze IS-gasten komen met hun langzame maar zekere genocide van het eigen volk” eerder in de buurt van Stalin, Mao Ze Dong en Pol Pot.
We kunnen er heel kort over zijn. De IS is een misdadige fascistenclub die met alle middelen en overal waar het kan bestreden moet worden. En net zoals bij die andere fascisten ligt de wortel van hun sterk gedebiliseerde denken bij de” eigen frustratie over het feit dat ze inadequate, verwerpelijke mensen zijn, die nergens in de beschaafde wereld ook maar een teen aan de grond zouden krijgen. Het is precies dit gevoel van minderwaardigheid dat Adolf Hitler destijds die blinde ambitie gaf, waarmee hij zichzelf en zo veel andere mensen op de been kreeg. “Als wij niet kunnen aarden in een geciviliseerde wereld, dan moet de wereld maar de-civiliseren”,” zo moeten de knokploegen van de SA toentertijd in het vooroorlogse München gedacht hebben.
Minderwaardige, meelopende frustranten zijn dus” heel gevaarlijk, zo heeft de geschiedenis ons eerder” geleerd. Het zijn geen echte volwassen en volwaardige exemplaren van de soort Homo Sapiens, maar ze behoren tot een sub-klasse, die het wonder boven wonder zo ver heeft gebracht dat ze volwassen zijn geworden. Eigenlijk is het ongedierte en dat voelen ze goed aan over zichzelf. Het enige wat ze kunnen doen om” die – terechte – gevoelens van minderwaardigheid te compenseren, is zichzelf beter vinden dan de rest van de wereld. En dat idee verdedigen ze met veel geweld. Als het even kan graag tegen weerloze, ongewapende en geboeide niet-combattanten, die tenminste lijdzaam blijven stilzitten als hun hoofd er wordt afgesneden. Want het zijn niet alleen inferieure minkukels, die SS-ers van de kalief. Het zijn nog lafbekken van de allerbovenste plank” ook. En ze verdienen geen enkel respect.
Dat gezegd hebbende, de gedachte waar ik tegenaan liep in de krant van vanochtend was dat je nu niet meer niet kunt weten wat er daar in dat “kalifaat” gebeurt. Het martelen van mensen, het besnijden van vrouwen, de onthoofdingen en de vele andere gruwelijkheden, moeten bij iedereen die kan lezen en schrijven toch gevoeglijk bekend zijn. Dat betekent dus ook, dat iedereen die nu afreist naar die regionen om te strijden met deze IS-degeneraten, weet wat er zich daar afspeelt. Die strijders weten heel goed waaraan ze beginnen. Dat zijn dus geen naïeve jongens en meisjes meer, die vanwege” hun goedgelovigheid kunnen worden misbruikt. Het zijn ordinaire collaborateurs, die zich willens en wetens aansluiten bij het SS-korps – of een lokale Sturm Abteilung (SA) – van het kalifaat. Dat maakt ze authentieke zwart- en bruinhemden dus, met” een verwerpelijk excuus, maar ook met een” volledig doorgerekend idee om geweld te gaan gebruiken. Het is jammer maar helaas, maar dit soort vullis was er ook al toen Hitler door Europa raasde. Het korps van de “Schutz Staffel” – en voor zover ik weet zelfs de bijzondere elite onder de elite, de “Leibstandarte Adolf Hitler” -” ” heeft zich ook dahmals altijd kunnen verheugen op een brede instroom van allerlei nationaliteiten. Ook van Nederlanders en Belgen bijvoorbeeld.
Dat doet me denken aan die Belgische knul die nu terecht staat in het “Sharia for Belgium” proces. (Het is trouwens wel geinig hoe deze principiële club zich van de taal van de vijand bedient.) Ik zie zo’n suflul op tv en bedenk mij dat deze meelopende flut-fascist nu door iedereen op straat herkend zal worden. En ik ben niet onverdeeld overtuigd van de pacifistische meegaandheid van die militante anti-fascist die deze verliezer ongetwijfeld een keer” tegen het lijf loopt. Die Sharia-sukkel gaat klappen krijgen op eigen Belgische bodem.
Maar het wordt nog leuker: deze “Soldaten van het Geloof” worden zelfs door hen die zichzelf open en bloot neo-fascisten noemen bestreden. Dat hebben we deze week in Duitsland kunnen zien. Het deed warempel ouderwets denken aan de veldslagen tussen de punks en de skins in de jaren 80/90. Het” moet zuur zijn voor de gemiddelde religieuze zwarthemd-collaborateur die terugkeert uit Syrië of Irak, om als loslopend wild te worden opgejaagd door radicalen uit de eigen ideologische zinkput. Ik vind het echter buitengewoon vermakelijk.
