Op zaterdagavond 5 oktober j.l. is de Rus Dmitri Borodin in zijn huis aangehouden op verdenking van kindermishandeling. Zijn buren hadden herrie gehoord en daarom een melding gemaakt, waarna de politie maar even poolshoogte ging nemen. Ze troffen Borodin in zwaar beschonken toestand aan en de situatie was voor zijn 4 en 2 jaar oude kinderen dusdanig bedreigend, dat ze hem hebben ingerekend.
Zo. Dit lijkt voor het overige een vrij normaal verhaal te zijn. Dat is niet omdat Borodin een Rus is en daarom wellicht van nature al beschonken, maar wel omdat dit soort meldingen in zijn algemeenheid redelijk vaak voorkomt. Toch is dit geval wel degelijk bijzonder omdat Dmitri Borodin een diplomaat is die navenante onschendbaarheid geniet. En zijn aanhouding door twee fanatieke Haagse agenten – die gewoon hun werk deden – is hoog opgelopen. Zo hoog, dat Poetin himself – tenslotte een toonbeeld van politesse, rechtschapenheid en democratisch elan – zich er hevig over heeft opgewonden.
En ondertussen zijn op twee ministeries, zowel in Nederland als in Rusland, functionarissen bijeen gekomen om te kijken of Nederland geen Weens verdrag heeft geschonden. Als daarop het antwoord “ja” is, dan zal ons land voor Rusland door het stof gaan en hier en daar een diplomatieke reet gaan likken. Ik hoop dat de ontvangende Russen voor de gelegenheid goed geschoren zullen zijn.
Ondertussen kan die diplomaat Borodin gewoon ongestraft doen wat hij wil, inclusief het mishandelen van zijn kroos. En geen haan die er naar kraait en geen instantie die hem kan aanpakken. Want zo staat het inderdaad in het Weense verdrag dat het diplomatieke verkeer beschrijft en haar mores vastlegt. Diplomaten zijn onschendbaar en dienen in het geval van malversaties door hun eigen regering te worden vervolgd. Maar die doen dat niet. Die laten van alles toe wat elke hogere macht – indien beschikbaar – zou verbieden. Saoedische prinsessen houden hier slaven en slavinnen heb ik wel eens gehoord. En consuls en ambassadeurs gooien hun auto’s neer waar ze willen of rijden veel te gevaarlijk, door rood en veel te hard. Maar er is geen politieagent die ze een bon geeft. Niets lijkt uit te maken als het CD nummerbord haar wonderen maar kan doen. Meer weten? Hier staat het.…
Ik snap het nut en de noodzaak van diplomatieke onschendbaarheid, maar er zouden grenzen aan moeten zitten. (Onbedoelde woordgrap…) We zouden eigenlijk geen mensen in het land willen hebben die gevoegelijk en legaal schijt kunnen hebben aan onze wetgeving. De gedachte alleen al vind ik werkelijk niet te pruimen.
 Naschrift: ik denk nadat ik het nieuws hierover gezien heb overigens wel dat er niet veel aan de hand was en dat het geheel misschien iets te voortvarend is aangepakt door justitie. Zeker als waar is wat Borodin zegt, dat zijn dochter TV zat te kijken en hij zijn zoon aan het leren tandenpoetsen was. Het is ook mijn ervaring dat er door buren en omstanders erg snel naar de politie gegrepen wordt, vooral als niet duidelijk is wat er gebeurt. In dit land is men gewoon niet zo heel erg sterk in het aanspreken van de medemens. De culturele achtergrond voor enige hechtheid in de gemiddelde gemeenschap ontbreekt daarvoor. (Om niet gelijk te zeggen dat gemeenschapszin in dit land buitengewoon mager is.)
