Er is ook goed nieuws. Zowel Coca-Cola als McDonald’s geven een forse winstwaarschuwing. Die moeten ze incasseren omdat hun troep door steeds minder mensen gekocht en ingenomen wordt. Anderzijds lees ik vandaag in De Volkskrant de voorspelling dat we in de steden van Nederland toenemend solitair en dik worden. We zullen volgens deze profetie in de toekomst vaker sterven als eenzame vetkleppen; waarschijnlijk aan diabetes.
Er is meer goed nieuws. De dinosaurussen zijn uitgestorven bij gebrek aan een adequaat ruimtevaartprogramma, waarmee ze het gevaar van een asteroïde-inslag hadden kunnen keren. Het onmiskenbare voordeel dat wij daar hebben zou ons het leven wel eens kunnen redden. Dat heet, als de dino-ramp niet is veroorzaakt door een gigantisch seismische gebeurtenis, die de in de aardbodem verankerde toxische- en broeikasgassen heeft vrijgezet, want daartegen maken ook wij wijze wezens geen schijn van kans. De jury is het nog niet eens geloof ik. Voor het resultaat van vandaag maakt het weinig uit. De dino’s zijn weg. Deze planeet is nu van ons.
Er is natuurlijk ook slecht nieuws. De logge domheid die de dinosaurussen funest is geworden vinden we helaas ook onder onze eigen soort terug, zij het dat dit een regionale kwestie geworden is waarbij “Het Westen” voorlopig aan het langste eind trekt. De huidige Ebola-crisis laat dat haarscherp zien. In de door dit virus geteisterde landen vallen de mensen bij bosjes neer. Het is een triest verhaal van onkunde, desinteresse, corruptie en uitbuiting. Ofwel, het is een typisch Afrikaanse episode in de doorgaande saga van falende instituties en graaiende functionarissen, die meer aan hun eigen met steekpenningen gevulde portemonnee denken dan aan ’s lands welvaren.
Aan mijzelf hoef ik het niet meer uit te leggen. Afrika is groot maar deze generalisering is gemakkelijk vol te houden: Afrikaanse machthebbers, ambtenaren en officials zijn de laatste 50 jaar niet in staat (geweest) om een adequate civiele – en medische – infrastructuur op te bouwen. Die had nu het hoofd kunnen bieden aan een levensgevaarlijke Ebola-crisis, die zelfs een probleem is geworden voor ons Europeanen. Mijn eigen observaties in Zuid-Afrika – het meest geavanceerde land op dat continent – spreken mijn stelling niet tegen. Hoe welvarend alles er daar ook uitziet in die zuidelijke punt, het blijft een door corruptie en misdaad doordrenkt land. En dat is nooit goed voor een effectieve allocatie van middelen, die eerder in diepe particuliere zakken verdwijnen dan dat ze worden ingezet voor de veiligheid en het welzijn van de natie.
Dus het verbaast me niets dat de ziekenhuizen in Afrika nu een probleem hebben. De bestuurskamers in Afrika zijn leeg, zo luidt een analyse van de Afrikaanse gezondheidszorg in De Volkskrant van vandaag, terwijl ze hadden moeten zoemen van de activiteiten om de Ebola-crisis aan te pakken. Ex-Secretaris Generaal van de V.N. Kofi Annan had nog het gotspe om de westerse wereld langzaam en laks te noemen ook. Daardoor sterven er volgens hem nu Afrikanen. Maar is dat wel zo? Waarom heeft het overgrote deel van Afrika nog geen goedwerkende gezondheidszorg? Het antwoord is heel simpel en ik heb het hierboven al opgeschreven. De bestuurders in de meeste Afrikaanse landen hebben het te druk met het vullen van hun zakken en het verbergen van hun aperte incompetentie. Dat is niet onze verdienste maar die van hen zelf. En iedereen die stelt dat dit het resultaat is van een koloniaal verleden heeft het mis. Dit is een fuckup die geheel voor rekening komt van de Afrikaanse naties.
Even een geinige vergelijking ter afsluiting, die ik maak voor het geval er iemand op het idee komt om te stellen dat het toch niet om “Die Arme Afrikanen” gaat, maar om hun leiders: Na de tweede wereldoorlog had niemand er moeite mee om decennia lang vol te houden dat een volk dat een leider als Hitler voortbrengt, het zelf wel gewild en verdiend zou hebben. Ofwel, die Duitsers hadden het er zelf naar gemaakt, iets wat volgens alle deskundigen en commentatoren duidelijk was terug te vinden in die “Typische Volksaard” van ze. De werkelijkheid is echter dat er rond die verschrikkelijke tijd in Europa overal dat soort fascistische minkukels aan de macht kwam, dus het was eerder een Europees dan een Duits probleem. Bovendien was het Oostenrijk dat Hitler voortbracht en niet Duitsland, maar dit terzijde. De strekking blijft echter overeind. Eenzelfde retorische manoeuvre maak ik nu als het om Afrika gaat, dat nu de leiders heeft die het verdient en waar Ebola welhaast vrij spel heeft.
