Vorige week was ik er vast van overtuigd dat Trump het einde van ObamaCare zou inleiden bij zijn met Republikeinen vergeven congres. Het was zijn eerste grote krachtmeting met de Amerikaanse politieke machtsmachine. Zijn talrijke dienstbevelen gingen er aan vooraf, waarvan we ondertussen weten dat ze niet altijd in vruchtbare aarde zijn gevallen. Het door de verschillende rechters afgeschoten inreisverbod voor moslims haalde twee keer bakzeil en gelukkig is afgelopen week hetzelfde gebeurd met Trumpcare.
Het bijzondere aan de ondergang van Trumpcare is het feit dat het de Republikeinen het in Amerika voor het zeggen hebben, omdat ze in de parlementaire gremia de meerderheid vormen. Desondanks is het ze niet gelukt om hun grootste irritatie van de afgelopen zeven jaar – ObamaCare -” succesvol te torpederen. Ook Trump heeft met deze exercitie gefaald om zijn meest rabiate campagnebelofte in te lossen.
Ondertussen heeft de conservatieve pers door dat Trump waarschijnlijk geen goed idee was voor het landsbestuur. Hun kritiekloze steun begint om te slaan in een onverholen afkraken. Trump is volgens hun nieuwe inzichten te lichtzinnig en hij heeft te weinig vermogen tot zelfreflectie. Daardoor zal hij waarschijnlijk naast de pot blijven piesen. Om maar wat leuke passages te citeren uit de Wall Street Journal:
The president clings like a drunk to an empty gin bottle!â€
Het voorgaande is een observatie over Trumps chaotische manier van regeren. Over de kans van de Republikeinen om ObamaCare ooit nog eens af te kunnen schieten stelt de krant:
There will be no such repeal in this Congress, and probably not in any other. Republicans run the government and that means they are responsible for what happens in health care. Republicans can try to blame Democrats, but they’re in charge.â€
Ofwel, de Reps kunnen nu de zwarte piet proberen weg te schuiven totdat ze groen en geel zien, maar ze zijn nu volledig aan de macht. Desondanks is de coup tegen het volk, waarvan 15 miljoen mensen met Trumpcare dreigden buiten de verzekeringsboot te vallen, misluk. Ik zeg “Eat That!” Kennelijk zit er toch een correctiemechanisme in die Amerikaanse politiek. Om die reden gaan zowel in het klein als in het groot de vuige manoeuvres van Trump met een aangename regelmaat fout.
Wat denkt Trump zelf op dit moment? Het antwoord is simpel: hij zal zeggen dat hij het heeft geprobeerd en dat het mislukken van zijn beleidsvoornemens, wetsvoorstellen en dienstbevelen niet aan hem maar aan de niet-coöperatieve Washingtonse slangenkuil ligt. Mocht hij zijn termijn om een of andere reden – bijvoorbeeld een afzettingsprocedure – niet afmaken, dan zal hij er nog als een winnaar uitkomen. Trump zal een volstrekt mislukt presidentschap net zo glansrijk overleven als zijn vele zakelijke debacles, met meer connecties, meer geld en nog meer bravoure dan hij nu al heeft.
Meer smakelijks over het mislukken van de Trumcare deal staat in The Washington Post. Dat is nooit een Trumpgezinde krant geweest, maar toch…
