Rio de Janeiro krijgt een concurrent voor het enorme Christus de Verlosser beeld dat ze daar met verbruik van veel armlastige resources op een bergtop hebben gezet. Ik begrijp dat het beeld met dezelfde sprookjesfiguur in het Poolse Swiebodzin veel hoger wordt. Als ik zo iets zie moet ik toegeven dat de graffiti vingers gaan jeuken, als ik die zou hebben. Hoeveel spuitbussen zou je op zo’n ding kwijt kunnen?
Momenteel is er erg veel deining over het geweld dat tegen Moslim gebedshuizen wordt gericht, en ik moet zeggen dat ik inderdaad geen goed woord over heb voor de brandstichtingen, de bekladdingen en de anderszins aantastingen van de integriteit van moskee’s. Ik zou ook niet voor een nieuwe beeldenstorm zijn in de Christelijke kerken die overal in Nederland in het rond staan. En hetzelfde geldt natuurlijk voor de Synagogen. Dus een reuze-graffiti op een reuze-Jezus kan eigenlijk ook niet door de beugel. Je zou er hele bevolkingsgroepen mee kunnen kwetsen, en dat wil je misschien niet. Het is net zoals bij het sprookjesbos in de Efteling, dat je niet zou willen bezoedelen voor de tere kinderzieltjes die er op bezoek komen.
De portee is naar mijn mening dezelfde: het fictieve van het concept – bij zowel sprookjesbos als gebedshuis – is ondergeschikt aan de sentimenten die eraan verbonden worden. God, Christus, Jaweh, Allah, Pinkeltje, Roodkapje en Repelsteeltje: het blijven verhaaltjes, maar ze hebben een grote reikwijdte voor hen die erin geloven – voor kinderen en religieuzen dus.
