Sinds enige tijd heb ik dat onstemmige gevoel ternauwernood aan iets ontsnapt te zijn wat mijn leven verschrikkelijk overhoop had kunnen halen. Iemand had bedacht dat ik mentaal getraind moest worden; door middel van Neuro Linguïstisch Programmeren… en door een psychologisch on-onderlegde trainer nog wel.
Voor de liefhebbers heb ik daar iets geinigs over… De missionarissen zijn weer terug!
Het verhaal achter de link werd me gestuurd door een van de leden van het groeiende leger van mensen dat zich verzet tegen de gedwongen “persoonsverandering” die de werkgevers noodzakelijk vinden om concurrerend te blijven. Zoiets had men kennelijk ook voor mij in petto – wat nog ongegeneerd gepromoot werd ook. Het “nieuwe denken” gaat daarbij klaarblijkelijk over lijken en veronachtzaamt de vele werelden die iemand in zijn hoofd kan hebben zitten als volstrekt irrelevant en negeerbaar… en ongevaarlijk.
Laat ik voor mezelf spreken: alleen een levensmoede naïeveling probeert dat wat er in mijn hoofd verdrongen zit ongewapend omhoog te halen. Van een voorproefje heb ik tijdens de zomer zelf mogen genieten. “Lekker laten waar het is,” zou ik zeggen, en niet meer aanzitten; tenzij je niets te verliezen hebt.
