Ik kan het niet laten met deze fraaie alliteratie in de “G”. Evenwel is het niet echt grappig wat er staat te gebeuren met de nieuwste loot aan de techno-tree. Het ziet er naar uit dat er op zeer korte termijn een zwerm video-bewakers wordt uitgerold die zijn weerga niet kent. Ik ga me maar alvast bekwamen in de schone kunst der vermommingen, want ik wil mij toch redelijk anoniem op straat kunnen bewegen als ik daar zin in heb.
Vooral dat laatste is straks waarschijnlijk verleden tijd. De Google Glass is in aantocht en die zal aan de privacy op straat, hoe gek dat ook klinkt, een einde maken. Big Brother slaat nog maar eens zijn vleugels uit en dit stuk gereedschap is de eerste telg van een waarschijnlijk zeer snel groeiende familie van realiteit-verbeterende persoonlijke camera’s/displays.
Op zich is het best mooi wat er is gefabriekt door Google. Ze hebben bestaande technieken op een fraaie manier gecombineerd om er een consistent apparaat met echte meerwaarde ten opzichte van de losse componenten mee te maken. Een camera, een beeldscherm, Internet toegang en een telefoon. Ik geloof dat ik ze nu allemaal heb. De Glass maakt het mogelijk om een beeld in het gezichtsveld te projecteren dat naadloos allerlei informatie over de werkelijkheid heen kan leggen. We kennen dat beeld allemaal van de eerste scene’s van Terminator II, waar Arnold S. in zijn oog van tactische informatie over zijn omgeving wordt voorzien. Mooi toch?
Maar daar begint de ellende pas eigenlijk goed. De Google Glass kan dit namelijk ook, plus nog wat meer. De software kan namelijk gezichten herkennen. Dat betekent dat iedereen met zo’n ding op straks alle op het Internet beschikbare gegevens kan opvragen van de mensen die hij in zijn vizier krijgt en die door de bril worden herkend. Het hoeft niet echt lang te duren voordat het apparaat een steile leercurve heeft afgelegd naar een vrijwel foutloze identificatie van alle mensen in zijn buurt. En dus ook naar het voeren van een uitgebreide stroom van informatie over die mensen naar de drager van de bril. Willen we dat wel?
Nu is het nog overzichtelijk als de Google Glassers zelf de controle hebben over wat ze door de bril laten analyseren. Maar stel je toch voor dat het mogelijk zou zijn om de bril aan en uit te schakelen zonder dat de drager dat weet of wil? Stel dat opsporingsdiensten de beschikking hebben over een frequentie op dat ding waarvan ze op grote schaal en zonder enige melding of controle gebruik van gaan maken? Ik wil niet al te paranoïde zijn, maar ik denk dat alle tech die we in huis hebben voorzien is van besturings-elementen die buiten ons bereik liggen. Met dank aan de Amerikaanse inlichtingendiensten en de Partiot Act. Hoe hebben ze toentertijd de communicatie van Saddams troepen tijdens een van die Irak oorlogen ook alweer onderuit gehaald? Door wat geheime chipjes in zijn HP-printers te activeren, toch?
Dan maar geen Glass toelaten op plekken die daarvoor te gevoelig zijn, zou je denken. Maar wat als dat apparaat geen Glass meer is maar een contactlens met dezelfde geïntegreerde functies? Die kunnen we als publiek niet meer zien, dus ik vermoed dat we vanaf dat moment helemaal vogelvrij zijn. Nu ik er aan denk – en het zal best profaan zijn, maar zeker niet triviaal – ik zou als nieuwe geliefde en actieve jongere op het vrijers-pad niet meer vertrouwen op die vlam waarmee ik een keertje het bed zou willen delen. Die kan natuurlijk ook alles gaan opnemen, vastleggen en door-streamen zonder dat ik het weet. Het zal de websites met pikante foto’s van ex-vriendinnetjes aardig uit hun voegen doen barsten denk ik.
Het is maar dat we het weten. Het publieke domein is straks niet meer anoniem te betreden en het private domein kan door iedereen zomaar onzichtbaar worden bedreigd. Wat een wereld eigenlijk…
