De voormalig top-tennisster Margaret Court is een suffe gristen-doos die nu dominee Court heet. Het heeft haar geen goed gedaan om in de heer te geraken. Dat is over het algemeen bij iedereen die dit overkomt zo, maar deze Court heeft er klaarblijkelijk echt een forse tik aan over gehouden. Ze is zelfs op het kansel gaan staan nadat zij haar racket aan de wilgen heeft gehangen.
Het is misschien wel de crisis die zo prominent waarneembaar is waardoor ongewenste sentimenten als discriminatie en racisme de kop weer opsteken, maar het begint me op te vallen hoe duidelijk de revival van dat verachtelijke christen-geneuzel zich weer kamerbreed in de kijker aan het spelen is. De Duitse verkiezingen in de jaren 30 van de vorige eeuw – die uiteindelijk Hitler aan de macht brachten – hadden daar ook al last van. En nu de verkiezingen in de V.S. met een half oog volgend zie ik dat ook daar de institutionele intolerantie – dit keer in de vorm van die eeuwige imaginaire crimineel – overal de kop opsteekt in de verkiezingsretoriek.
Nu verwacht ik in de V.S. ook niet anders, want daar leven ze mentaal gezien nu eenmaal nog in de middeleeuwen – compleet met inquisitie. Daar komt het ook nooit meer goed wat die gods-illusie betreft. Maar gegeven dat die sukkels zich binnen hun grenzen houden met die bij elkaar verzonnen onzin, kan het me eigenlijk niet boeien wat daar gebeurt. Het is ver weg en ik kan slechts medelijden hebben met de Amerikanen die moeten leven met een achterlijke politieke elite, die onder druk van een debiel klootjesvolk maar niet van haar collectieve bijgeloof af komt. Bovendien zijn de V.S. zich in rap tempo aan het marginaliseren in relatie tot een officieel goddeloos machtsblok. En dat is China. Nee, die V.S., die baart mij geen zorgen meer.
Toch lekt er wel eens wat door van die christelijke prietpraat. De Australische Court is daar een goed voorbeeld van. 20 jaar geleden maakte ze al stennis over de prominente rol die lesbiennes in het internationale vrouwentennis zouden spelen. Nu doet ze hetzelfde door zich in de discussie over het homohuwelijk in Australië te mengen. En hoe! De koeigheid druipt er werkelijk van af.
De argumenten die ik vandaag in de Volkskrant tegenkom, zijn stuk voor stuk te fileren, waarna er slechts een vleesloze graat overblijft die vervolgens geen enkel hout meer snijdt. Want wat zegt Court? “Politiek correct onderwijs heeft homoseksualiteit gelegitimeerd. Nu de deur openstaat, wordt op een agressieve manier het recht op huwelijk opgeëist en dat komt homo’s niet toe.” Leuk gezegd van die Court, maar het huwelijk is een door mensen gecreëerd instituut en dat komt dus iedereen toe voor wie het wordt opengesteld door die mensen zelf. En als er iets agressief is, dan is het wel het weren – door mensen dus – van homo’s uit dat huwelijkse instituut.
Het gaat verder. Court: “Er is geen enkele reden om onnatuurlijke en ongezonde alternatieven voor de heilige band tussen man en vrouw mogelijk te maken. Het is de ontmanteling van de pure definitie van het huwelijk, het legitimeert praktijken die God afkeurt.” Hier zitten wel 6 treffers uit de bullshit-bingo in. Namelijk:
1: homoseksualiteit is niet onnatuurlijk, want komt binnen de meeste “hogere” soorten gewoon voor en is
2: niet ongezond.
3: Iets heilig verklaren is pas onnatuurlijk en waarschijnlijk ook zeer ongezond – en exclusief menselijk bovendien! Ik zie mijn huisdieren dat niet doen, en die dieren in het grote enge bos ook niet. Heiligheid is nu juist het summum van onnatuurlijkheid; het is door mensen juist bedacht om mentaal klaar te komen met de boze natuur.
4: De zogenaamde pure definitie van het huwelijk is altijd mensenwerk, dus daarmee ook een contradictio in terminis. Je kunt je afvragen of “puur” en “definitie” elkaar niet uitsluiten, maar dat laat ik aan de taal-filosofen over. En
5: god kan niets afkeuren omdat hij fictief is en al helemaal niet
6: als het om praktische dingen gaat. God schittert namelijk al eeuwen lang door praktische afwezigheid en hij “spreekt” daarom altijd door de mond van een of andere betweterige profeet, die verder niets beters te doen heeft dan de troubadour van het reli-sprookje uit te hangen.
Tenslotte: Court vindt niet dat homoseksualiteit moet worden beschouwd als een persoonlijke keuze. “Niemand kan beweren dat hij of zij nu eenmaal zo is. Elke actie begint met een gedachte. Er moet altijd een keuze worden gemaakt.” Op grond van zo’n uitspraak zou je bijna gaan denken dat het domineeschap negatief correleert met intelligentie. Homoseksualiteit zou het gevolg zijn van een bewuste keuze die niet persoonlijk is en die vooraf gaat aan een bewuste handeling die vooraf gaat aan een “zijn”? Veel dommer kan het bijna niet. Homo’s maken geen keuze om homo te zijn. Dat ligt vast in hun hardware. Bovendien begint niet elke actie met een gedachte voorafgegaan door een keuze. Ademhalen is daar een goed voorbeeld van. Als die Court het allemaal zo goed weet, misschien zou zij eens een dag lang bewust moeten ademen – teug in, teug uit. En dan kijken hoe snel ze zich realiseert hoe stupide haar uitspraken eigenlijk zijn.
Het is jammer dat dit in Australië gebeurt. Ik had wel wat beters verwacht van “Down Under”. Helaas zijn ze daar niet in staat om religieus fanatisme net zo te marginaliseren als hier in Europa in de regel het geval is. Wat dat betreft zijn die nieuwe werelden nog mijlen ver achter op ons – en zullen ze dat ook voor altijd blijven.
