Het is al erg genoeg als je als “illegaal” – i.c. als individu zonder legale verblijfstatus – in dit land zit te koukleumen terwijl je weet dat er geen hoop meer op vestiging in dit geweldige zompige moeras is. Veel mensen stromen in uit Afrika geloof ik, alhoewel ik de juiste cijfers van de etnische verdeling van onze gasten niet ken. Die Afrikanen hebben het hier extra zwaar te stellen. Anderzijds heeft iedereen die van boven de 45e breedtegraad vandaan komt het hier redelijk mild als het om het klimaat gaat. Maar wat je punt van origine ook is, niemand verdient het om op straat gezet te worden zonder middelen om te overleven.
Als uitgeprocedeerde asielzoeker ben je er mooi klaar mee als je niet meer wordt geholpen, waar je de reis hierheen ook bent begonnen. Je moet je voelen als een roepende in de woestijn; een betonnen woestijn in ons geval. Je land van herkomst heeft je verjaagd, je kunt geen kant meer op, je hebt waarschijnlijk veel gewaagd en opgeofferd voordat je uiteindelijk hier bent, en dan is het hier ineens uit met de pret. Alles was voor niets. Wat dan? Het is een triest feit dat ons kabinet zodanig over deze non-issue van bed, brood en bad voor die mensen zit te delibereren dat het misschien deze week nog het loodje legt. Wat hier niet verbaast is het feit dat vooral het neoliberale smaldeel van onze coalitie vindt dat je mensen zomaar kunt afserveren.
De sociaal-democraten en (naar ik vermoed) ook het confessionele deel van de oppositie willen hier terecht niet mee leven. Onafhankelijk van wat Europa vindt dat we hier met illegalen zouden moeten doen is het toch een medemenselijke plicht om ze in ieder geval met een minimum aan voorzieningen op te vangen? En wat mijzelf betreft kan daar nog wel een heleboel meer bij ook; misschien zelfs een automatische verblijfsvergunning als je dan toch de moed hebt gehad om je land te ontvluchten.* Ik kijk naar de geschiedenis van onze beschaving en daar blijkt toch onomstotelijk uit dat immigranten – van welke pluimage ook – dé motor voor culturele en economische ontwikkeling zijn. Amsterdam was zonder dat soort figuren nooit ontstaan, om maar eens een onbetekenend Noord-Hollands dorp als voorbeeld te noemen.
In de heisa rond de ruzie tussen PvdA en VVD op het nieuws gisteren heb ik maar één intelligente opmerking gehoord, en die kwam van VVD burgemeester van Den Haag Josias van Aartsen. Die vindt de bad‑, bed- en broodregeling een goede regeling, omdat geen stad een stelletje losgeslagen zwervers in hun straten wil. Hij wil dat in Den Haag dus ook niet en ik maak me sterk dat niemand daar voor in zijn achtertuin op zit te wachten. Is dat nou zo moeilijk te begrijpen? Met andere woorden, deze hele exercitie op Het Binnenhof riekt meer naar een VVD-breekijzer om de coalitie te slopen dan een echte adressering van het illegalen-probleem. Dat geheel wordt dan ook nog eens opgediend met de complimenten van het Haagse journaille, dat gewillig aan deze neoliberale manoeuvre meewerkt. Let wel: de voorgaande zin is speculatief en negatief geladen, maar dat heb ik bij de VVD nu eenmaal altijd.
*) Het immigratieprobleem is complex en heeft vele voetangels en klemmen en is bovendien zeer besmet met een verleden van kolonisatie, inheemse uitbuiting en dito onderdrukking. Integrale oplossingen zijn er helaas niet; dat is inherent aan ons ondertussen globale economische systeem dat kapitaal ver boven de belangen van de mensheid stelt.
