… van de seks?
Seks zonder liefde dus, of misschien ook wel andersom? Soms denk ik over deze dingen een tijdje na en kom ik tegelijkertijd iets in de krant tegen dat er over gaat. Welk een toeval.
Een scheiding tussen seks en liefde is iets wat ik traditioneel vooral associeer met mannen en minder met vrouwen. Bij vrouwen lijkt het aanleggen van dat onderscheid minder voor de hand liggend dan bij ons mannen het geval is. Tenzij het over een specifiek soort vrouw gaat misschien.
Ik heb wel eens een boek gelezen van Lisette Thooft, genaamd De onverzadigbare vrouw en de afwezige man en ik moet zeggen daarvan een aardige kijk op de vrouwelijke seksualiteit en drakerigheid gekregen te hebben. Zij stelt in haar artikel in de Volkskrant niet voor niets een terugkeer naar de hoofse liefde voor als remedie tegen de ontkoppeling van liefde en seks. Hoofdelijkheid is iets wat natuurlijk en naadloos bij draken past vanwege hun gemeenschappelijke plaats in de middeleeuwse literatuur. Maar misschien past het ook goed bij een ver-pornografiseerde samenleving, waarin de generatie kids, die nu seksualiteit aan het leren is, toch ook vooral moet leren wat liefde is. Denk ik.
Bram Bakker stelt eveneens in de Volkskrant dat hij een hernieuwde koppeling van liefde en seks essentieel vindt om – onder andere – niet in de valkuil van de seksverslaving te lopen. Daar zit wat in. Pornografie – aldus Bakker – werkt als een onverzadigend substituut voor wanneer de reguliere partner geen zin heeft in seks en de drang blijft. De alom aanwezigheid van pornografie heeft de ontkoppeling gefaciliteerd door seks binnen de cultuur te isoleren. Het wordt als “seks zonder melk en suiker” gepresenteerd – overal zichtbaar, waar je ook gaat of staat. En het is daarom dat we makkelijker vreemdgaan.
Bakker heeft eerder iets geroepen over de merites van de monogame relatie. Thooft volgend: “de seksuele vrijblijvendheid moeten stoppen door seksualiteit weer te verbinden met emotie en intimiteit.” Dus – ik experimenteer – is vreemdgaan nu geen of juist wel een probleem als deze is verbonden met emotie en intimiteit, ook als het de intimiteit met een ander verraadt? Misschien gaat dit op voor het idee achter de seks tussen de twee incidentele sekspartners, maar dat maakt een dergelijke daad een stuk bedreigender voor de reguliere partner; bedreigender dan een zuivere en pure seks-fling. Voor mij zou dat in ieder geval wel zo zijn.
Waar blijven wij mannen trouwens, die vanuit onze hardware de scheiding tussen seks en liefde veel gemakkelijker aanbrengen? Wie kent hem niet, de uitspraak van Eddy Murphy in RAW, als hij zijn vriendin uitlegt dat hij is vreemd gegaan en waarom dat geen punt is: “Okay, okay, I fuck her. But I make LOVE to you.….” Het komt over als een aardige vrijbrief – letterlijk.
Het blijft een heikel punt, die seks. We zijn monogaam en liefdevol in onze seksuele relaties. Dan vinden we dat het goed gaat. Maar geen enkel drukvat kan het stellen zonder een werkend veiligheidsventiel. Misschien geldt dat voor ons mensen ook wel.
