Het gonst al een paar weken en het was gisteravond zelfs op de televisie bij het achtuurjournaal: waarschijnlijk is het graf van Toetankhamons stiefmoeder Nefertiti gevonden. Ze zou zijn begraven in een van twee geheime kamers die naar het zich laat aanzien zijn ontdekt in de grafkamer van Toet. Op 1 april aanstaande zal het resultaat van meer bodemradar-onderzoek worden gepresenteerd. Mocht het echt zo zijn dat het mysterie van de vermiste dame, die genoemd wordt als de mooiste vrouw die ooit heeft bestaan, is opgelost, dan zou het kunnen dat besloten wordt om het graf te openen.
Niet zo lang geleden had ik een mening over eenzelfde soort onderzoek (en intentie) in verband met de piramides van Cheops. Daar is namelijk iets aan de hand. Het lijkt alsof deze bouwwerken uit de lucht zijn komen vallen, want het zijn de eerste van deze dimensies & leeftijd die ooit gevonden zijn. Het lijkt er daarom op dat ze zonder enige oefening zijn neergezet, wat weer lucht geeft aan de onzinnige theorie dat ze met de hulp van buitenaardse wezens zijn gemaakt. (De sciencefiction serie Stargate help niet om dat soort prietpraat uit de wereld te helpen.) Onduidelijkheid en speculatie over de bouw van deze kolossen is een van de redenen voor het excessieve onderzoek naar die dingen. Eventuele verstoring van de doodsrust van hen die erin begraven liggen is slechts bijvangst, maar helaas wel een van mediaspectaculaire proporties.
Mijn vraag die onder het bovenstaande nieuwsbericht over Toets graf ligt is dezelfde als die bij de piramides: “Waarom laten ze Nefertiti niet met rust?” Het is eigenlijk van de gekke dat er een graf wordt opengebroken omdat een stel naar mysterie hangende esoterici wil weten of het echt om haar gaat. Iets anders kan ik niet verzinnen. Want wat is er eigenlijk mis met de eeuwigheid als het om het geheim van Nefertiti gaat? We weten al meer dan 3347 jaar (= †1331 BCE + 2016 CE) niet wat er met die mevrouw gebeurd is en dat kan wat mij betreft gerust zo blijven. Sterker nog, na zo’n lange tijd lijkt het zelfs een futiele ambitie om nog te willen weten waar ze na haar leven is gebleven, maar dat is misschien een kwestie van persoonlijke smaak.
De obsessie met Nefertiti en haar laatste verblijfplaats is van eenzelfde orde als de “starstruck” aandacht die de hedendaagse verscheiden celebrity krijgt. Fris is anders als je het mij vraagt. Elvis Presley en Jim Morrison zouden erover kunnen meepraten. Waarschijnlijk hadden zij dan verteld dat roem eerder een kruis dan een zegen is, want niemand laat je met rust, zelfs niet in je graf.
Dat doet me trouwens ergens aan denken: als Elvis nog had geleefd, dan was hij nu ondertussen wel dood geweest.
