Mijn” eerste lustrum zit erop. Het is vandaag 5 jaar geleden dat ik mijn aantekeningen op Carlito, ergo SUM in het Nederlands ging schrijven. Voor die tijd deed ik dat om voor mij nu volstrekt onduidelijke redenen in het Engels. Want het is heel simpel. Als ik dit toch voor mijzelf opschrijf allemaal en er slechts incidenteel iemand meeleest, dan heeft het geen zin om dat in het Engels te doen. Ik heb hooguit zo’n 1.000 effectieve” hits per week, maar meestal zit het rond de 500. (Waarschijnlijk aangevoerd via een gelukkige treffer op een zoekopdracht.) En laten we wel wezen, iemand die geen “native speaker Engels” is, schrijft in die taal geen” vergelijkbare of betere kwaliteit dan in zijn moedertaal. Hij schrijft op zijn best slechter. In je eigen taal bereik” je de grootste precisie en heb je de meeste ruimte om te manoeuvreren. Iedereen die wat anders beweert bedrijft schaamteloze grootspraak. Hoe het ook zij, ik tel de geboorte van Carlito, ergo SUM! dus vanaf het eerste in het Nederlands geschreven inhoudelijke artikel van 11 december 2009, met de naam” “Maffiaans Cultuurbarbarisme” en het ging over… Ach, hier staat het.
Vandaag zet ik hiermee ook mijn 737-ste aantekening neer, wederom een jaar of twee Engelstalige dwalingen – i.c. zo’n 200 aantekeningen – niet meegerekend. Ik moet zeggen dat ik er nog steeds erg veel plezier in heb om dit te doen, niet in de laatste plaats” omdat ik anders een stuk vervelender voor mijn omgeving zou zijn, met alle gevolgen van dien. Nu kan ik hier mijn eieren kwijt en het maakt niet uit hoe hard ik daarbij schreeuw of hoe irritant ik daarbij ben. Degene die er even geen zin in heeft kan óf dit volledige weblog óf de” losse” aantekening gevoegelijk links laten liggen. Het is in ieder geval niet zo dat je bij mij aan tafel onder het genot van een biertje lastig gevallen wordt met mijn niet altijd even interessante meningen en bespiegelingen. Dat is namelijk niet nodig. Ik hoef mij in de echte wereld niet te profileren, dat doe ik hier wel. Zo kan ik mijn vrienden en familie aardig met rust laten. En als er iemand per se wil weten wat mijn startpositie is bij een specifiek onderwerp, dan kan ik hem of haar hierheen verwijzen, om eerst eens wat zoekwerk te doen – voordat we als grote mensen gaan praten. Dat helpt” mij ook om een hoop dingen niet 100 keer te moeten uitleggen.
Het is dus best handig, dit blogdingetje. Ik word er rustig van, mijn vrienden worden gespaard en ze vinden me” over het algemeen” nog steeds aardig. En toch slinger ik ongegeneerd mijn mening in het rond, wat voor mijn ego ook” best wel aangenaam is. Dus, wat wil ik in dat opzicht eigenlijk nog meer? Niet veel, kan ik mijzelf verzekeren.
Zo teruglezend wordt mij natuurlijk ook duidelijk dat er hier een vrij ruime kwaliteitsbrandbreedte heerst. Zoals ik het nu op de “OVER” pagina verwoord:
Professionele, doorwrochte, voor het publiek vriendelijk of” al te serieuze journalistiek ga je hier niet vinden en de kwaliteit van de notities is op zijn best instabiel.
Of zoiets. Dat heet, er slingert hier en daar ook wel wat rotzooi rond, die ik dan net te zonde acht” om weg te gooien; als ik het al terugvind. Daarbij zij aangetekend: Als ik naar een eigen artikel verwijs, dan pas ik het altijd” aan als de kwaliteit me niet bevalt. Ik accepteer echter voornamelijk de dingen zoals ze zijn.” Als je zo veel schrijft als ik dan kan niet alles van eenzelfde kwaliteit zijn. Ik ben nu eenmaal geen professionele journalist. Dat zijn namelijk gasten die kunnen dag in dag uit teksten uit hun toetsenbord stampen, die allemaal aardig te lezen zijn en die nog foutloos zijn ook. Ik heb dat niet. Bij mij moet er iemand meelezen om de onvermijdelijke typefouten en verschrijvingen er uit te halen.
Wat als een paal boven water staat is de lol die het mij geeft om mijn gedachten op te schrijven. En het is niet alleen leuk, het heeft ook een structurerend effect. Sterker nog, dat is de reden waarom ik hier ooit aan begonnen ben. Iedereen die systematisch een dagboek schrijft zal dat kunnen beamen. Nu is dit geen dagboek, want ik pas er altijd voor op om hier niet persoonlijk te worden, maar toch. De notities die ik maak zorgen er wel altijd voor dat de issues van dienst beter doordacht zijn dan dat wat er aan dit blog weet te ontsnappen. Eigenlijk kan ik een lang verhaal kort maken: zo lang ik blijf denken op een acceptabel niveau zal ik hier blijven schrijven. Dus over 10 jaar zie ik mijzelf hier weer, in een artikeltje over het tweede lustrum van Carlito, ergo SUM!
