Wat een gezeik zeg, over het zogenaamd te enthousiaste en staatshoofd onwaardige gejuich van Koning WimLex bij de olympische spelen in Sotsji. Ook de Volkskrant heeft er een topic over. Het zal wel normaal zijn dat iedereen iets vindt over hoe onze koning zich moet gedragen in het buitenland, maar verheffend is het niet allemaal.
Want wat vindt een aanzienlijk deel van de goegemeente? Dat onze koning zich wat stijver zou kunnen gedragen, dus meer zoals een staatshoofd betaamt. De mensen die dat vinden weten ook hoe het zit: WimLex zou met zijn bips “aan het protocol attitude” de grenzen van zijn macht verkennen.
En voorwaar, de Russische president Poetin heeft dit volgens deze commentatoren inderdaad ook goed begrepen. “Want hij dronk met onze koning een biertje in het Holland Huis in plaats van zich op te houden met premier Rutte” zo heet het dan. Die Ruskies zijn nogal gevoelig voor informele machtspretenties, zo wordt haast gesuggereerd, maar volgens mij gaat het ze natuurlijk om dat biertje. Dat laatste moet de doorslag hebben gegeven, want hoe gewillig WimLex dan misschien zou kunnen zijn, macht heeft hij niet. En dat weten die Russen natuurlijk ook. Daarbij teken ik aan dat die gewilligheid bij WimLex volgens mij hooguit bescheiden is, want dat is wat ik aflees aan zijn verschijning. Ik kan me zomaar voorstellen dat deze koning een gooi gaat doen naar de titel van Meest Buitenissige Monarch van Europa. Hij is er slim genoeg voor, hij heeft het gezinsteam om ermee weg te komen – dat heet, een mooie en slimme dame die hem af en toe uit de wind kan houden – en hij is al redelijk op weg ook. Dat zie ik aan zijn tribune-optreden daar aan die Russische Rivièra; het enige beeld – uit een hele trits journaal-items over de olympische spelen – dat me vooralsnog is bijgebleven.
Maar laten we wel wezen. Het is toch geweldig om die WimLex daar te zien staan, juichend en schreeuwend? Dat is toch precies waarvoor hij überhaupt bij de spelen was? Die staatszaken en dat handelsmissiegeneuzel komen wel weer een andere keer. De sporters supporteren, daarvoor is hij in Rusland. En wat mij betreft had hij daarin nog een heel stuk verder kunnen gaan dan hij gedaan heeft. Topless had gemogen, zou ik hem hebben willen toefluisteren. De Libanese Jacky Chamoun geeft daarin een voortreffelijk voorbeeld.
Maar zonder gekheid, ik vind dat WimLex nog wel veel excentrieker mag worden. Hij zou dan goed passen in een lange Europese traditie van vroegere vorsten die niet helemaal zuiver leken te tikken. Dat laatste doet WimLex overigens wel, want dat is uit de vele interviews die hij ondertussen heeft gedaan wel duidelijk geworden. Maar hij heeft ook iets geks, iets ondeugends en iets tegendraads en ik zou het bijzonder toejuichen als hij daarmee wat meer naar buiten kwam. Dat hoeft wat mij betreft ook niet eens bescheiden te blijven. Kortom: ik vind het optreden van WimLex zeer acceptabel en al redelijk in de richting van “up to specs” voor een vorst van het excentrieke soort. Wij kunnen dat als natie goed gebruiken, zo’n man die laat zien dat tussen de lijntjes lopen ook niet zaligmakend is.
