Op de verjaardag van Noord-Korea is een contingent Zuid-Koreaanse demonstranten op het onzalige idee gekomen om het portret van de Noord-Koreaanse mini-roerganger Kim Jong-il in de fik te steken. Op zich een vrij onschuldige en ook wel terechte actie, maar de reactie van het middelpunt van de spot is wat minder aangenaam. Het jochie met de Hitler-lok en de baby-face heeft gedreigd zijn zuiderbuur zonder waarschuwing aan te vallen met volle militaire capaciteit.
Het is niet alleen ongevaarlijke grootspraak. Deze Kim Jong-il is namelijk echt link. Hij is – volgens V.S.-minister van buitenlandse zaken Kerry – een onzeker en roekeloos mannetje. En die twee factoren zijn al eens eerder in onze geschiedenis een explosieve combinatie gebleken; namelijk zo’n 75 jaar geleden.
Het is echt waar. Hitler was ook een aan zichzelf twijfelend sujet met een overdosis aan zelfmedelijden en zonder enige waarneembare vorm van ruggengraat. Dat is het beeld dat zo ongeveer in alle biografieën die ik tot nu toe over hem gelezen heb naar boven komt. Hitlers gebrek aan echte statuur heeft hij geprobeerd te compenseren door de halve wereld in een oorlog te storten. Dat was een vooropgesteld plan dat hij al in zijn hoofd had voor de machtsovername van 1933. De Duitsers kwamen er pas achter kwamen toen het veel te laat was. En zoals het er nu uit ziet zou de Noord-Koreanen wel eens hetzelfde kunnen overkomen.
Kim Jong-il komt uit een dynastie van wereldvreemde machtswellustelingen. Hij groeide op als een rijkenluiskind te midden van een elite die hem ver hield van de dagelijkse armoede en regressie van de rest van het land. Hem is dus geen enkele zin voor realiteit aan te rekenen. Precies dat is nu juist wat hem zo gevaarlijk maakt. Als het nu alleen om hem en zijn miezerige landje zou gaan dan was het allemaal niet zo erg geweest, maar dat is dus niet het geval. Korea ligt midden in een steeds instabieler wordend kruitvat. In de regio rond het Pacifische Bassin zijn de landen zich breed aan het maken voor de controle over grondstofrijke eilanden langs de kustgebieden. China en Japan liggen daarom op ramkoers. Rusland en China voeren daarnaast een nu nog vrijwel onzichtbare strijd om de rijkdommen van Kazachstan. Dat is een strijd die later wel eens openlijk gevoerd zou kunnen worden als je het afmeet aan de baanstatistieken van het huidige Rusland onder Tsaar Poetin. Het succesvolle torpederen van een akkoord tussen Oekraïne en Europa is een teken aan de wand.
Ik ben er niet gerust op dat zulke grote mogendheden met een flair voor berzerkeritus elkaar naar het leven gaan staan over een paar vaten olie en een handje vol met met goud. Het zou zomaar kunnen dat de vlam een keer echt in de pan slaat en we straks met een Oost-Aziatische oorlog zitten. En een aantal partijen in die regio beschikt over kernwapens. Het roekeloze dreigen van Kim Jong-il help wat dat betreft in het geheel niet.
