Toen ik op de morgen van Koningsdag Wim-Lex door de ochtendmicrofoon hoorde zeggen dat “als iets niet kapot is, dan moet je het ook niet proberen te repareren” (of zoiets), sloeg het me wel even om het hart. Niet omdat ik iets speciaals heb met de vorm die Koninginnedag al jaren voor me had. Dat heet: de stad in kuieren om iets onbestendigs te doen met de drukte op straat om daaropvolgend de door de dag opgelopen irritatie weg te drinken op de brug voor mijn stamkroeg. Dat zal inderdaad niet snel veranderen en daar zit ik in het geheel niet mee.
Maar het ging even om die Wim-Lex. Zijn grootmoeder had een defilé, zijn moeder de dag zoals we die al jaren kennen: met een bezoek aan twee plaatsen en dan een avondje nix. En ik was eigenlijk wel heel benieuwd naar die nieuwe wind die door het Hollandse feestlandschap zou gaan waaien. Al was het alleen maar omdat de wind die onder Beatrix waaide dat al heel lang deed.
Ik ben van mening dat een traditie op zichzelf al een goede reden is om ermee te breken. Dus vond ik het aangekondigde thuislaten van de prinsesjes op de Oranje-trail al een hele mooie stap in de goede richting. Uiteindelijk bleek die innovatie niet te zijn doorgegaan. En toen kwam Wim-Lex plotsklaps ook nog met die ongeëvenaard behoudende opmerking. Ik moet zeggen dat ik er wel even van opkeek. Het was hopelijk vals alarm, want ondertussen, blijkt achteraf, wordt de soep wat minder koud gegeten dan hij op tafel blijft staan. Ik heb van horen zeggen dat het huidige koningshuis op allerlei niveaus vernieuwingen aan het doorvoeren is.
Een aantal daarvan is van digitale makelij, zoals de Facebook pagina die tegenwoordig in de lucht is, maar ook de bijzonder nifty mogelijkheid voor de koning om wetten in het buitenland te ratificeren op zijn tablet. Het klinkt eenvoudig genoeg, maar er moesten wel wat wetten en regels voor worden gewijzigd. Het moet een enorme stroomlijning van de procedures zijn geweest, die ze toch binnen een klein jaartje voor elkaar gekregen hebben. En als ze die moeite al doen, dan zal er wel veel meer in de pijplijn zitten.
Dat de prinsesjes uiteindelijk toch zijn meegekomen is misschien best wel leuk. Toen ik klein was had ik een zwak voor één van de prinsessen naast Beatrix. Nu de prinsesjes van Oranje toch publiekelijk meedoen met het hele Koningsdaggedoe, kunnen ook mijn kinderen een dergelijke voorkeur cultiveren. Want mijmeren over een onbereikbare mooie meid, dat is goed voor de karaktervorming. Dat gold voor mij dus dat zal ook voor mijn zoons zo zijn. En de afronding van de dag zullen ze uiteindelijk ook wel van hun ouders gaan overnemen, want ik geef toe, dat is toch een aangenaam verpozen. Ook dit jaar heb ik me op die brug, samen met moeder de vrouw en een aantal oudgedienden, weer uitstekend vermaakt. Van sommige van mijn kameraden moet ik trouwens nog steeds nagaan of ze alweer boven water zijn gekomen…
