Het lijkt wel vaak te gebeuren de laatste tijd. Oud nieuws wordt verpakt in een nieuw jasje. Deze week meldde het NOS journaal nog de vondst van een verloren gewaande Da Vinci, iets wat ik hier al weken geleden opschreef. Maar wat nog veel leuker is: zij hebben het zelf ook al een keer eerder gebracht.
Er is iets aan de hand: óf ik heb iets niet helemaal door en we hebben een nieuwe manier van nieuwsverzorging tegenwoordig, namelijk in de vorm van een druppelaar. Of ik zie niet dat er werkelijk iets nieuws wordt geboden.
Hoe het ook zij, nu is het “The Journal of Psychofarmacology” die meldt dat LSD goed is voor het bestrijden van alcoholisme. Het wordt gepresenteerd als een vers inzicht, maar ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik een dergelijke claim al eens in de Panorama ben tegengekomen, en wel in de jaren 70. Een snelle rekensom leert mij dat dit nieuws al minstens 30 en misschien al 40 jaar oud is.
Geinig. Ik kwam een paar dagen geleden ook al een herkauw bericht tegen, maar dan als “topic”. Het schijnt dat het ministerie van Veiligheid en Justitie regelmatig nieuwe wijn in oude zakken presenteert, om de aandacht op zich te vestigen en de indruk te wekken dat ze daar op V&J verschrikkelijk hard aan het werk zijn. Ze willen daarmee waarschijnlijk een media-work-around creëren, omdat het nieuws tegenwoordig nu eenmaal sneller flitst dan het ministeriële beleid kan worden uitgerold. Dat trucje is leuk bedacht, maar het loopt evenwel behoorlijk in het oog.
Politici die deze manoeuvre uithalen omdat ze een electoraat tevreden moeten houden is één ding, maar wetenschappers die hetzelfde doen hoeven bij mij met geen enkele legitimatie aan te komen. Het generale publiek is niet goochem genoeg voor hard-nosed wetenschap, dus dat hoeft niet gepaaid te worden. En ik maak me sterk dat de gemiddelde wetenschapper van de straat dat ook heel goed door heeft. Etalageberichtgeving in de reguliere confectie-pers – zo zal algemeen bekend zijn onder de geletterden – heeft geen zin en dient geen enkel doel. Toch is deze scoop niet onder de laboratoriumpet gebleven. Het is juist daarom dat ik toch het donkerbruine vermoeden krijg dat de LDS-ers uit Trontheim, die het bovengenoemde onderzoek uitgevoerd en gepubliceerd hebben, hun literatuurstudie niet op orde hebben. Kijk, en dat vind ik persoonlijk nou niet te pruimen.
Ik hoop ook hier, zoals wel vaker, dat ik er naast zit. We zullen zien. Maatschappelijke relevantie zie ik in dit LSD onderzoek overigens wel. Misschien dat er een controleonderzoek gedaan gaat worden. Misschien wel in Nederland. Tenslotte hebben wij met Professor Bastiaans en zijn befaamd effectieve behandeling van het KZ syndroom met LSD-25 toch een traditie hoog te houden. Ik bied mij aan als proefkonijn voor de groep die niet alcoholistisch is en toch LSD toegediend krijgt. Ik zal als tegenprestatie met uitzonderlijk detail cond doen van mijn ervaringen – hier op deze weblog. Ziehier welk groot hart ik draag voor de wetenschap.
