Volgens het Sociaal Cultureel Planbureau bestaat er een licht groeiend gevoel van maatschappelijk onbehagen bij het vaderlandse publiek. Dit uit zich in de gedachten dat zich in de samenleving zaken als verharding, ik-cultuur en gebrek aan respect voor anderen steeds meer zouden manifesteren. We maken ons meer zorgen over maatschappelijke problemen zoals onveiligheid en de multi-cultuur en we hebben een probleem met de politiek die niet zou luisteren, haar verkiezingsbeloften nooit waarmaakt en de problemen niet aanpakt.
Iedereen heeft in zijn familie wel een aantal van die figuren zitten die niet genoeg kunnen verkondigen dat vroeger alles beter was. Ik kom ze ook tegen. En ik probeer ze dan wel eens uit te leggen dat hun waanidee vooral uit de lucht gegrepen is en dat het misschien meer over hun aperte negatieve attitude over het leven in het algemeen en dat van henzelf in het bijzonder zegt dan over de maatschappij. Als je om je heen kijkt naar al die geweldige ontwikkelingen, inzichten en vooral ook gemaksverhogende en levensverlengende gadgets, dan kun je toch moeilijk volhouden dat we er vandaag de dag slechter aan toe zijn dan vroeger.
Het “vroeger was alles beter” leek mij altijd te wijzen op een individuele makke van de spreker. Het grappige toeval wil nu dat het S.C.P. daar ook ongeveer zo over denkt, zij het dan in harde statistieken. Zij komt tot de conclusie dat de negatieve attitude vooral gekoppeld is aan opleidingsniveau en mentale status. Exacter gesteld: het zijn vooral de lageropgeleiden, Telegraaflezers, Limburgers en PVV-stemmers die het zo slecht naar hun zin hebben. “What else in new?” denk ik dan. Dit wist ik al zo lang ik kan lezen!
Misschien dat deze bekendmaking de vroeger-zeurders een pas op de plaats laat maken en zich wat docieler zal laten opstellen – of in ieder geval wat minder expressief zal maken in hun mening. Het is nu tenslotte officieel: als je over vroeger begint te zwijmelen, dan is de kans groot dat je laag opgeleid of een Limburger bent, de Telegraaf leest of PVV stemt. Met die eerste twee heb ik eigenlijk geen probleem, alhoewel ik daar met wat ingrepen wel iets aan zou doen als het om mezelf ging. De laatste twee zijn echter absoluut onvergeeflijk en verwerpelijk.
