Er is een verontrustende beweging aan de gang, die in zichzelf ook wel weer heel berustend is. Een hele grote olieproducent, Abu Dhabi, is een nieuwe stad aan het bouwen die volledig CO2 emissie vrij zal zijn. Dat is een geinig streven voor een land dat nu precies die meuk produceert die voor een groot deel van die emissie zorgt.
De stad heet Masdar en op dit moment is daar de grootste concentratie van hernieuwbaar-energietechnisch onderzoek op deze planeet samengetrokken. Er wordt op enorme schaal gesleuteld en ontwikkeld aan een alternatief voor de vuile, energie-slurpende stad. Je moet het die Arabieren nageven: als ze ergens hun oliedollars insteken, dan doen ze dat niet halfbakken.
Het verontrustende is dat dit woestijn-staatje met een hoop olie in de grond misschien zijn voorraad gestaag ziet slinken en de bodem van de put met rasse schreden ziet naderen. Dat betekent dat we een olie probleem gaan krijgen en dat dit misschien niet al te lang meer op zich zal laten wachten.
Het berustende daarentegen is dat.…. hier kan ik de vorige zin bijna herhalen; want het zou mooi zijn als we eindelijk van de olie af zouden raken. Dat zou ons namelijk verplichten om naar alternatieven te zoeken voor de productie van kunststoffen die nu op basis van olie worden gemaakt. Plastic is er daar één van en precies deze stof zorgt voor een enorme vervuiling van het planeet-oppervlak. Het duikt tegenwoordig ook steeds meer in ons eigen lichaam op, omdat we plastic etende zeedieren – en dat zijn ze bijna allemaal – op ons menu hebben staan. Dus hoe eerder we plastic kunnen vervangen door iets wat biologisch afbreekbaar is, en vooral ook ecologisch onschadelijk, hoe beter.
Olie als brandstof is momenteel veel te goedkoop voor ons eigen bestwil. Onderzoek naar veel alternatieve energiebronnen stokt regelmatig omdat de prijs van olie te laag is. Het blijft daardoor een te goedkope optie voor de productie van energie en het dempt zo succesvol de motivatie om te zoeken naar iets anders. Als we deze prijs kunstmatig zouden ver-10-voudigen, door bijvoorbeeld een enorme olie-belasting te heffen zoals Thomas L. Friedman in zijn boek Hot, Flat and Crowded voorstelt – dan zouden we in no-time de beschikking hebben over vervoer-systemen die gevoed worden met (door middel van ecologisch verantwoorde technieken gewonnen) elektriciteit; zoals zonne energie. Zo simpel is het.
Nu zit er een stelletje Arabieren op een enorme olieput, en die hebben bedacht dat ze klaar willen zijn voor de grote ont-olie-transitie voordat deze ons genadeloos gaat treffen. Want daarvan kunnen we ongeveer zeker zijn. Ik heb één van die gesluierde heren horen zeggen dat “het stenen tijdperk niet is afgelopen omdat er geen stenen meer waren…” Ik geloof dat hij daar oom Albert citeerde, maar daar wil ik vanaf zijn. Hij maakte wel heel duidelijk dat ze in Abu Dhabi in ieder geval niet gaan zitten wachten totdat het te laat is. Dat laten ze over aan de U.S.A., China en Europa, die straks gewoon weer afhankelijk zullen zijn van de Arabieren, maar dan voor de vernieuwbare energie technologie. Lekker handig. Dan blijft alles zoals het is en wordt niemands wereldbeeld al te veel op zijn kop gezet.
Het is een eigenaardige toestand. Een van de meest olierijke landen op deze aarde doet momenteel het meeste onderzoek naar hernieuwbare energie. Want waar anders bouwen ze op dit moment een stad als Masdar? En met hun notoire diesel-slurpende 4WD’s weten ze straks ook wel raad, want heel de stad zal worden voorzien van een elektrisch en automatisch taxi systeem, waar geen druppel diesel meer aan te pas komt. Je zult zien: tegen de tijd dat Masdar wordt opgeleverd zitten wij hier nog gezellig uit ons nek te kletsen op allerlei internationale klimaat conferenties. En als het zo ver komt dat ook wij ons hoofd uit onze aars getrokken hebben, dan kunnen we weer gewoon bij de oosterburen uit de woestijn aankloppen zoals we dat nu ook doen. Tradities zijn kennelijk belangrijk, niet alleen in de Arabische wereld.…
