Ik weet niet of het legaal is om zomaar een cartoon te her-publiceren op deze blog, maar ik vond hem wel zo geweldig dat ik het gewoon doe.
Het mag gevierd worden: eindelijk is Ratko Mladic, de slager van Srebrenica, gearresteerd nadat hem bijna anderhalf decennium lang de hand boven het hoofd werd gehouden; eerst door het ancien regime van Servië, dat maar niet echt naar een moderne grote-mensen democratie wilde neigen, maar zich meer gedroeg als een oude Sovjet satelliet. Daarna werd hij uit het zicht gehouden door een schare van fans en familieleden die kennelijk nog geloofden in zijn goedheid en verdienste voor het Servische Volk.
Het is toch niet te bevatten eigenlijk, dat hij nog vrienden had. Het kan nog gekker, want ook Adolf Hitler heeft die nog. Dat zijn over het algemeen mensen van een bijzonder twijfelachtig allooi, waar de aperte domheid zichtbaar vanaf druipt – ik zie ze wel eens op straat in de vorm van witgeveterde SkinHeads – dus dat zal voor Mladic wel niet veel anders zijn.
Ik begrijp dat hij nu een oude en afgetakelde man is en daarom is het nog maar de vraag of hij ooit wel zal worden veroordeeld voor zijn misdaden. Waarschijnlijk sterft hij voordat zijn proces is afgelopen, net zoals zijn partner in crime Slobodan Milosevic. In dat geval zou alleen Radovan Karadzic uiteindelijk zijn verdiende loon bij ons eigen Neurenberg krijgen. Die zag er na zijn arrestatie nog erg vitaal uit. Maar goed, misschien had hij zichzelf wel onder behandeling in zijn praktijk voor natuurgeneeskunde.…
Ik kijk uit naar de golf van winnaars-gerechtigheid die we nu op de televisie gaan zien. Ik zou graag willen dat deze Balkan-Eichmann op een dusdanige wijze wordt vernederd, dat hij geraakt wordt in het meest kwetsbare dat hij heeft, namelijk zijn narcistische ego. Voor het oog van de wereld moet hij worden afgezeken, afgeknepen en afgemat; totdat hij van pure ellende in elkaar zakt en sterft. Het zou de voltrekking zijn van een straf die hij verdient.
Medelijden? Echt niet!
