Mona Lisa Gherardini del Giocondo is gevonden. Dat lees ik in de Huffinton Post vandaag. Ze is dood, vergaan en bestaat uit een aantal wervels, wat ribben en haar schedel. Aangezien ik toch in Italiaanse stemming ben, kan ik dit archeologische wapenfeit net zo goed even optekenen.
Lisa zou model gestaan hebben voor het schilderij de Mona Lisa van Leonardo da Vinci, maar daarover zijn de meningen verdeeld. Ik geloof er ook geen bips van, want er wordt slechts in wat vage papieren aan gerefereerd, maar verder weten we het eigenlijk niet. Ik ben nog steeds van mening dat het schilderij een zelfportret van Leonardo is, waarop hij als relnicht avant la lettre uit de kast aan het komen is.
Alles goed en wel, maar ik begrijp dat er na een DNA verificatie met de nakomelingen van de arme Lisa een reconstructie op het schedel gemaakt zal worden. Dan kunnen we zien of er wel of geen gelijkenis te zien is met het schilderij. Persoonlijk vind ik dat wel jammer, want mijn verklaring heeft wat meer sjeu dan die met mevrouw Gherardini. Principieel gezien begrijp ik niet dat ze iemand uit het graf halen om de nieuwsgierigheid van een paar kunstkenners te bevredigen. Wie zit daar nu op te wachten…? “Laat dat mens toch met rust”, denk ik dan.
Kunstliefhebbers moeten het hebben van archeologische Paparazzi. Althans, daar lijkt het op. Lekker verheffend is zoiets.
