Na een aangenaam verpozen in het Italiaanse valt me op dat alles hier in Nederland er nog staat. We hebben nog een kabinet, we zitten nog in de €uro, ADO staat nog in de eredivisie en de koffie in dit land is nog steeds marginaal. Alhoewel we dat laatste thuis al jaren goed onder controle hebben.
De koffie en het eten zijn dan wel de enige minpunten die ik hier tegenkom. Het is vooral een verademing om weer in het goed georganiseerde Nederland te zijn. Italië is en blijft een soort Afrika – met alle tierelantijntjes van dien meegeleverd. Het is een leuk land maar je zou er niet moeten wonen. Het zal nog wel decennia duren voordat ze daar op een grote-mensen-manier kunnen autorijden, bewegwijzeren, snelwegen kunnen aanleggen, afval kunnen afvoeren, de civiele infrastructuur kunnen regelen en een regeldichtheid kunnen handhaven die niet irritant is.
Ik kom na drie weken van virtuele inactiviteit op cultureel, intellectueel en mediaal vlak weer langzaam op gang. Wellicht gaat er ook weer serieus genoteerd worden. Nu is er teveel om over naar huis te schrijven, dus ik moet wachten op een topic dat me opvalt. Het worden daarom alleen al een paar ingewikkelde dagen de komende tijd. Ik kan niet kiezen zonder het gevaar te lopen me veel te druk te maken over zaken die ik niet kan veranderen of waarover ik op zinvolle wijze een beetje stoom kan afblazen. Beter om dan maar niets te doen en te wachten totdat het tij wat luwer wordt.
Het beste is om mij nog voor heel even te laten leiden door de wind. Gelukkig hebben we daar in dit land genoeg van…
