De politiek en de veiligheidsdiensten zitten al een tijd lang met de radicaliserende jonge moslims in hun maag. Als je de berichtgeving moet geloven dan vertrekt de ene na de andere verloren ziel richting Syrië, om daar met ISIS mee te vechten voor een sharia-georiënteerd kalifaat. Ik vraag me nog steeds af wat voor een mensen dat zijn. Ze zijn jong en agressief en in die zin niet veel anders dan elke jongvolwassen man die je hier tegenkomt. Tot zover snap ik het. Radicalisering in ideologische zin snap ik eveneens, want zo’n fase heb ik zelf ook gehad. Als het echter (-1-) de religieuze hoek in schiet dan gaat bij mij het licht uit, zeker in een liberaal land als het onze. Het zou natuurlijk kunnen dat het “liberale” precies het probleem is voor de rechtgesnaarde Syriëganger, vooral als (-2-) de weerstand er tegen goed wordt uitgebuit door een ronselaar die van wanten weet. Het blijft speculeren, want geen van die twee elementen ken ik van dichtbij.
Hoe het ook zij, bij de jongens en meisjes die naar het strijdtoneel vertrekken is volgens mij een steekje los, anders ga je niet naar de openluchtgevangenis die het ISIS-kalifaat heet. Dat je er van een koude kermis thuis kunt komen werd afgelopen vrijdag voor de zoveelste keer duidelijk. Toen werd “bekend” dat er een groep van bijna 80 Nederlands-Marokkaanse strijders was vastgezet door de ISIS opper-despoten – een stelletje gefrustreerde zielenpoten met een minderwaardigheidscomplex en een sterke profielneurose – en dat er van die Club-Hollandia weer 8 waren geëxecuteerd. Dat bericht is vervolgens viraal door de pers gegaan en het stond vanmorgen zelfs breed op de voorpagina van mijn lijfkrant.
Een betere anti-reclame kun je niet hebben. De verdwaalde jongelingen met radicaliteitspotentieel werden al systematisch gedemotiveerd door verhalen van de harde en zeer onromantische oorlogrealiteit. Nu is daar nog het schrikbeeld van de onzekerheid binnen de eigen gelederen bijgekomen. Lang verhaal kort: als je na deze berichtgeving alsnog naar het kalifaat vertrekt dan moet je bijzonder week in de bovenkamer zijn. Als je niet door het Syrische regeringsleger, een van de rebellengroepen of de Russen het leven uit geschoten wordt, dan kun je altijd je hoofd nog verliezen door de hand van een ISIS-commandant met een slecht humeur. En wie zou daar zin in hebben?
Als ik zo eens naar de gemiddelde Marokkaanse adolescent kijk, dan zie ik vooral een zeer hip geklede westerling waaraan wat modebewustzijn betreft de rest van de wereld nog een puntje kan zuigen. Die heeft uit zichzelf echt geen zin in een leven aan het front. En wat doet hij thuis? Waarschijnlijk helemaal niets. En dat soort gasten wil de ontberingen van de strijd meemaken met als extra bonus een acute onthoofding? Echt niet. Ik denk (en wens) dat het kalifaat haar aantrekkingskracht rap aan het verliezen is en er is (hopelijk) geen ronselaar die daar tegenop kan.
Dat het Syrische Observatorium voor de Mensenrechten (SOHR) vandaag meldt dat er van het executiebericht waarschijnlijk geen fluit klopt en dat er niet eens zo veel Nederlandse Marokkanen in Syrië zijn, doet niets af aan het effect dat een gruwelbericht als hierboven kan sorteren. Mij kan het niet afschrikwekkend genoeg klinken allemaal.
UPDATE 2–3‑2016: Meer hier n.a.v. de berichtgeving in De Volkskrant, nog een interessant stuk van 18 januari jl. op SocialeVraagstukken.nl over de moderniteit/liberaliteit waaraan de moslims zo’n hekel kunnen hebben en de vluchtbereidheid van de Nederlanders op NOS.nl.
